werken,werken,... en ook een tripje naar Laos

Tjonge,jonge,wat heb ik jullie weer even in de steek gelaten! Om het goed te maken zal ik hier nog eens een uitgebreid verhaal vertellen, of meer, een nieuw deel in mijn biografie,haha. 

Ik werk nu 5 maanden op de universiteit en heb nog nooit zoveel moeten lesgeven. In het begin was alles op het gemak, maar dat heeft helaas niet lang geduurd. Er werken hier op school maar 3 buitenlanders, waarvan er 2 zo’n oude mannen zijn die met een Thaise zijn getrouwd, ik moet er geen tekening bij maken denk ik. Dus, ik ben de enigste (vrouwelijke en jonge) leerkracht die ook een opleiding onderwijs heeft gehad. Ze vinden het hier dan ook logisch om me te vragen bij alle evenementen en extra lessen die gebeuren. In het begin is dat fijn, want je verdient er een centje mee. Maar de laatste maanden werd het echt zwaar, we hebben hier geen vakantie tussendoor (zoals de pietzakken in België) en ik werk dus 6/7 dagen in een week. Ja, werken doe ik genoeg! Er zitten af en toe ook wel wat leuke werkgelegenheden bij. 

Vorig weekend bijvoorbeeld moesten we een kamp geven aan onze leerlingen Engels, het was een soort kamp om hen te leren een kampleider te worden. Het was best fijn, al was het ook enorm vermoeiend vermits we om 4u s’morgends al op school moesten vertrekken. Het kamp was namelijk hier 4u vandaan. De dag erop moesten we een universiteit in Laos gaan bezoeken om de banden wat te versterken, die school had helaas die week afgezegd dus hadden we een hele dag om Laos te verkennen. Voor mij ideaal, omdat ik zelf nog nooit naar Laos was geweest, en ik dus nu op kosten van de school een tripje buiten Thailand kon maken. 

Laos is in vele opzichten hetzelfde als het Isaan gebied in Thailand. Voor diegenen die Isaan niet begrijpen, dat is het Noord-Oosten van Thailand, ook wel gekend als het landbouwersgebied of de arme regio. Wat me in Laos opviel is dat ze daar toch nog een pakje armer zijn dan in Thailand. Alle huisjes zijn nog veel typischer en er is nog minder invloed van het Westen. Voor allen die mij kennen, dit stond mij natuurlijk direct aan. 

de typische huisjes in Laos en Isarn.

de straatjes en huisjes

Onze eerste stop was aan de Pha suwam waterval. Eerst moesten we door een typisch dorpje lopen waar de vrouwtjes aan het ‘knutselen’ waren. Ik weet niet precies wat ze maakten, maar het was alleszinds iets typisch. De huisjes waren enorm speciaal, ze gebruikten moeilijke ladders om in hun huis te geraken. Kan je je voorstellen dat je dan een kilo boodschappen moet naarboven sleuren?  Eenmaal door het dorpje kwamen we aan een nogal griezelige brug. De brug was helemaal gemaakt van bamboo en bij iederen stap bengelde de hele brug. Leuk als avonturier, maar niet leuk als er enorm wat mensen tegelijk op lopen. De waterval deed me denken aan een of andere film, het leek artificieel, maar dat was het helemaal niet. De avonturier die ik ben, wou ik natuurlijk even naar de bovenkant van de waterval klauteren. Met niet voorziene kledij sprongen ik en mijn collega van rots tot rots, tot ik natuurlijk zoals een marginaal in het vuile water viel. Mijn collega lacht er nog altijd om. 

een typisch dorpje in Laos

de ladder die ze gebruiken om hun huis in te gaan

de locale bevolking doet nog aan handcrafts

een locale snack: bijenlarven (niet lekker trouwens)

de bamboo brug die we over moesten om de waterval te bereiken

de mooie waterval vanop de bamboo brug! Pha Suwam

bovenop de waterval

Onze tweede stop was een heel indrukwekkende waterval, de Tad Neuang. We moesten eerst nogal wat trappen af om eindelijk de waterval te bereiken, eenmaal daar had ik echt het gevoel dat ik direct het water in wou springen en gewoon zalig wou zwemmen. We hadden daar helaas niet de tijd voor, en dat vond ik echt enorm spijtig. Het is om die reden dat ik nooit opteer voor reizen met tours, ik wil alles op mijn eigen tempo kunnen doen, en ik spendeer liever wat meer tijd op 1 plaats dan van hier naar daar te springen en enkel tijd te hebben om vluchtig een foto te nemen. Bon, mijn collega dacht er blijkbaar anders over. Zij viel met kledij en al het water in, en besloot dan maar om van haar ongeluk het geluk te maken en lekker te plonsen. De waterval was zo adembenemend, zelfs op vele meters afstand kreeg je nog spetters in je gezicht. De tocht terug naar boven was iets moeilijker, ik wist direct dat ik al enkele jaren ouder wordt, niet echt een gevoel dat ik al te vaak wil meemaken (al doen mn studenten me er dikwijls genoeg aan denken). Toen ik weer boven was zag ik dat de meeste leerkrachten gewoon de poging niet hadden gewaagd de waterval af te dalen, zij zaten gewoon lekker te lunchen,haha. Ik ben blij dat ik toch ben gegaan, het was adembenemend!

de afdaling naar de waterval.

Tad Neuang waterval

eentje van mij,hihih

 Nadien namen de gidsen ons nog naar een lokaal marktje, maar dat sprak me ietsje minder aan, omdat de marktjes daar net hetzelfde zijn als de marktjes in Thailand, en die ben ik al zo gewoon.

Dit tripje was niet alleen leuk omdat ik nieuwe dingen kon zien, maar ook omdat het mijn banden met mijn collega’s alleen nog maar versterkte. Ik voel me echt gezegend met de leuke collega’s die ik hier heb, ik besef nu maar al te goed dat een goede werkomgeving enorm belangrijk is! Ik kijk enorm uit naar de leuke kampen en dergelijke in de toekomst, dat er nog veel tripjes mogen bijkomen! 

het marktje in Pakse

Zo, nu weten jullie wat meer over Laos en het lesgeven aan het unief, ik hoop dat jullie nu even zoet zijn tot mijn volgende update, hihi. Vele groetjes vanuit het warme Thailand!