zondag 26 oktober 2014

en weer een nieuw begin

Enkele weken geleden stond plots de huisbazin hier op een zaterdagochtend, best wel vroeg. Dit deed ze, zoals gewoonlijk, zonder mij te verwittigen. Er waren mensen bij haar en die gaf ze een rondleiding in het huis. Ik, die nog niet gedoucht had, voelde me enorm ongemakkelijk. Het is allesbehalve fijn om vreemdelingen in je huis te hebben, en dan zeker wanneer die in je sofa gaan zitten. Dit is iets van de Thaise cultuur dat ik toch nooit gewoon zal worden. Toen de mensen vertrokken vroeg ik waarom ze een rondleiding kregen, 'I sell house' kreeg ik als antwoord. Ik kwam natuurlijk volledig uit de lucht, want was helemaal niet op de hoogte dat ze het huis ging verkopen. Ik vroeg haar om me te verwittigen wanneer ze het zou verkopen, zodat ik op tijd naar een nieuw huis kan zoeken, maar ze wimpelde dit weg en zei dat ik dan maar bij haar in haar huis moet wonen. De Thai verstaan soms niet dat wij niet zomaar ons boeletje kunnen oppakken en zomaar van de ene dag op de andere vertrekken, zo werkt dat natuurlijk niet. Dus, ben ik stilletjesaan maar op zoek gegaan naar een nieuw huis. Hier en daar kreeg ik van vrienden en collega's huizen om te bekijken. Maar dat viel best wel tegen. Het eerste huis had een mooie tuin, wat me echt aanstond, maar het huis zelf was zo klein dat ik op 3 stappen van de ene kant aan de andere kant stond. De Thai vinden dat blijkbaar groot genoeg, maar ik heb best wel wat spullen die ik kwijt moet (grote bureau, piano, sofa,...). Het tweede huis was eigenlijk geen huis in de ogen van een buitenlander. Het was een vierkant gebouw met nog niet eens een deur, dat was dus een dikke 'neen'. Het derde huis bevond zich vlak in de stad, maar had praktisch geen privacy. Ik gaf de zoektocht op. Maar dan plots bracht een vriendin van me naar een huis dat ik opslag goed vond, maar helaas, de prijs was enorm boven mijn budget. Voor mijn huidig huis betaal ik 6000 baht per maand, dat vind ik al ruim genoeg (in Belgie zou dat weinig zijn, maar ja, ik leef op een Thais loon natuurlijk). Dat huis kostte 8500 baht. Dat is natuurlijk een pak hoger. Ik vertelde de eigenares dat ik dat helaas niet kan betalen, en ging met hangende oren naar huis. Nog geen uur later kreeg ik een verrassend telefoontje. De eigenares vond het beter dat er toch iemand in het huis kwam wonen dan dat het leeg staat, dus ging ze akkoord met 6000 baht. Ja, ik moet toegeven, in Thailand heb ik het laatste jaar al veel geluk gehad! Bon, de dag erop ging ik al direct mijn nieuw contract gaan tekenen, en klaar was kees. Nu heb ik wel wat pech met de huidige huisbazin natuurlijk, die wou me nog voor volgende maand huur laten betalen, omdat ik zogezegd haar te laat heb verwittigd. In dit huis is er nooit een contract getekend, en zij heeft me ook nooit zoiets gezegd, dus kwam ik weer helemaal uit de lucht vallen. Ik versta het dat ze op tijd verwittigd wil worden, maar dan moet ze daar ook wel duidelijk over zijn, je kan niet verwachten dat anderen weten wat je wilt. Daarom ben ik dus nu mijn deposit van 6000 baht kwijt, dat vind ik natuurlijk wel enorm spijtig, want 6000 baht hier, gooh, daar zou ik al een hele maand veel mee kunnen eten. Zonde, maarja, dan ben ik wel van een niet zo toffe huisbazin af. 'eind goed, al goed' dacht ik. MAar dan enkele dagen later ging ik op zondag gaan lesgeven op de universiteit. Toen ik terug kwam waren er 3 personen het huis aan het schilderen. Ik verschoot mij een bult, want er hangen nieuwe sloten overal waar enkel ik de sleutels van heb (heb die ooit veranderd omdat de huisbazin kwam en ging wanneer ze maar wou, en ik wat meer privacy wou). Blijkbaar waren die mensen maar over het hek gesprongen. Zou je zoiets kunnen meemaken in Belgiƫ? Ik kon hier echt niet mee lachen. En dat was helaas nog niet alles. Mijn wasmachine staat buiten, waar ik een soort 'bache' over heb hangen. Ze waren maar zo slim geweest om die bache eraf te nemen en dat te gebruiken op de grond zodat de verf niet op de grond spettert, bijgevolg hangt mijn hele bache nu vol met verf. Respect voor andermands gerief, daar hebben ze in Thailand echt geen kaas van gevreten. En ook dat is iets waar ik nooit gewoon aan zal worden. Wat van mij is, daar heb ik hard voor gewerkt, en daar moet iemand anders dubbel zoveel respect voor zorgen. Maar zo denken de Thai dus niet. Zo zie je, het werd misschien tijd dat ik naar een ander huis vertrok, een huis waar ik waarschijnlijk helemaal tot rust kan komen (in de weinige vrije uren die ik heb).

Nu wat meer info over mijn nieuwe huis. Ook in mijn nieuwe huis staan er nog meubels van de eigenares die ze niet wil weggooien, dus moet ik een kamer vrijhouden waar ze al die spullen in gaan zetten. Dat is gelukkig niet iets waar ik me aan erger. Het huis bevindt zich in een dorpje op een 10 kilometer van mijn universiteit. In het dorp is een zwembad waar ik voor 7€ in de maand zoveel mag zwemmen als ik wil. Leuk, want ik zwem super graag. In het dorpje is er ook een minimart, handig wanneer ik te lui ben om naar de winkel te gaan. Dan nu het huis. Aan het huis is een enorm stuk buitengedeelte, zeer positief, want ik zit niet zo graag binnen. Het huis heeft 2 verdiepingen. Op de gelijkvloers is er een kamer (waar al hun meubels in gaan staan), een toilet, de living en een keuken. Op de 1e verdieping zijn er 3 kamers en een badkamer. Aan de grote kamer is er een zeer groot balkon, waar ik al zeker mijn ligstoel op ga zetten. Het interieur is op dit moment nog heel kitsch en ouderwets (typisch thais dus), dus daar ga ik nog geen foto's van tonen. Die volgen wanneer ik het zelf helemaal heb ingericht. MAar hier zijn alvast enkele foto's van de buitenkant. Genieten, niet?

het buitengedeelte (linkerkant)

het buitengedeelte (rechterkant)

mijn balkon (dat nog gekuist moet worden)

de straat (waar veel rijkeluis wonen)

het huis

1 opmerking:

mama en guido zei

we wensen je een heel mooie, zorgeloze tijd in je nieuw huisje!veel geluk!