Mijn eerste oudejaar in Thailand

Je vraagt je misschien af hoe oudejaar hier in Thailand gevierd wordt, en daar kan ik je direct op antwoorden: heel passief. Wat je misschien niet weet is dat het jaar 2012 hier eigenlijk al het jaar 2555 is, en dat wanneer wij overgaan naar het jaar 2013, het hier nog steeds 2555 is. En daar is een simpele verklaring voor. Thailand is een boeddhistisch land, en zij hebben hier een andere jaartelling. In april hebben zij hun Thais Nieuwjaar, en pas dan gaan zij over naar het volgend jaar. Daarom is het ook zo dat ‘ons Nieuwjaar’ niet echt een groots gebeuren is hier. Maar! Je zult de Thai nu wel al een beetje kennen van mijn verhaaltjes, ze vinden voor alles wel een reden om niet te moeten werken, en ook daarom hadden wij op 31 december en 1 januari vakantie. Ik had wat schrik eerst, want voor mij betekent oudejaar nog altijd veel, de tijd die ik altijd doorbreng bij mn vast kliekje, en dat zou nu helemaal anders zijn. Ik had schrik eenzaam weg te kwijnen en de overgang van 2012 naar 2013 te missen. Maar dat was helemaal niet het geval, ik heb namelijk een zeer gemoedelijk feestje gehad. Ok, ik begin bij het begin. 31 januari ging ik naar het huis van mn vrienden hier in Thailand. Mijn vrienden hier bestaat uit Jessica (een 29-jarige vrouw uit Boston), Paolo (mijn 24jarige collega van de Filippijnen) en Paolo’s familie (ook van de Filippijnen, maar wonen al 7jaar in Thailand) dat bestaat uit Liza (de moeder), Tony (de vader), Kyla (de oudste dochter), Angela (dochter van 13) en Ira (dochter van 10). Allemaal schatten van patatten! We besloten van bij hen thuis te vertrekken naar Huai Saneng, dat is een reservaat ongeveer 7 kilometer van mijn huisje. Je zult nu denken ‘een reservaat, wat moeten we ons daar bij voorstellen’. Wel, dat zal je straks wel duidelijk worden wanneer je de foto’s ziet. De familie zou per auto gaan, en ik zou Jessica vervoeren met mn brommer. Helaas werd er wat roet in het eten gegooid, want de auto wou helemaal niet starten. Gelukkig zijn er zo’n speciale pick-up taxi’s die je voor enkele honderden bahts naar je locatie voeren. Ik was versteld van de locatie, echt waar. Ik was al eerder naar Huai Senang geweest, maar deze verblijfplaats overtrof mijn verbeelding. Voor slechts 80 baht (€2) kan je hier overnachten!

Jessica en ik kregen een eigen hut, de hut bestond uit een slaapgedeelte waar een muskietennet inhing, en dan een balkon (dat eigenlijk groter was dan het slaapgedeelte). Het balkon was echt iets heerlijks, je zit buiten op een houten ondergrond. Ik zou er uren kunnen zitten met een goed boek!

 

 Maar dat deden we niet, want we waren op stap als ‘familie’ en dan doe je dingen als een familie. We speelden ‘stronten’ (ken je dat spel nog mama?) en een ander kaartspel dat ze ‘bluf’ noemden. Het was lang geleden dat ik nog zo hard heb moeten lachen. Ik voelde me dan ook helemaal relaxt. Toen het ongeveer etenstijd was, moesten we in onze hut op een soort bamboe slaan met een stok, en dan kwamen de mensen in de hut om je bestelling op te nemen. We besloten ons diner niet in de hut op te eten, maar in een van de drijvende restaurantjes. Ik kan je zeggen, ik voelde me in een soort resort! Je zit echt helemaal op het water, met goed gezelschap en enorm lekker eten. Dit is leven!

 

 

 

 Na heten eten was het tijd voor pakjes! We hadden de week ervoor allemaal een naampje getrokken en moesten dan in het geheim voor die persoon een cadeautje kopen. Ik had de naam van de oudste dochter getrokken, maar ik was ook heel benieuwd wie mij had. Dit ‘spel’ deden we vanavond geheel volgens de Filipijnse traditie.

 

 

Er werd gezongen en 1 van ons moest in het midden dansen en zijn pakje dan afgeven aan de persoon waarvoor je het had gekocht. Toen iedereen zijn pakje had mochten we het allemaal samen opendoen. Ik had van de oudste dochter een soort klok gekregen voor in mijn huisje, en die klok was in de vorm van een gitaar. Ze kennen me hier duidelijk al goed, ze weten al hoe erg ik met muziek bezig ben.

En dan was het tijd voor vuurwerk! We gingen naar de open ruimte bij het meer en schoten ons vuurwerk af (dat deden de mannen natuurlijk). Maar ik kan je zeggen, Thais vuurwerk stelt helaas echt niks voor. Het zijn geen grote mooie vuurballen zoals je dat bij ons ziet, het is meer geluid dan effect. Maar dat maakte het niet minder fijn. Eenmaal terug in onze hut was het tijd om af te tellen en knuffelden we ons het nieuwe jaar in. Dit gebeuren was niet zo overweldigend als we dat in België zouden doen, en daarom had ik niet echt het gevoel dat er al een nieuw jaar was. Maar eigenlijk, het is ook maar een getal, niet dat er echt veel veranderd. Na deze drukke dag besloten we om in ons bedje te kruipen, gezellig kamperend onder het muskietennet. Maar jeetje, het besloot een helse oudejaarsnacht te worden. Je zult het waarschijnlijk niet geloven, maar Jessica en ik geraakten niet in slaap. We hadden het gevoel dat het aan het vriezen was (ook al was het s ’nachts iets van een 15°). Onze voeten hadden het ijskoud, onze lichamen waren aan het rillen, zelfs een trui aandoen hielp niet. En daarom lagen we de hele nacht wakker, het deed dan ook zeer om op 1 januari uit bed te komen. Ik nam direct een douche en deze was heeeeerlijk warm, ik voelde me direct een nieuwe mens. We dronken in de familiehut lekkere warme chocomelk (kan je het geloven? Warme chocomelk?) en aten brood. We waren allemaal nogal suf, dus besloten we een wandelingetje te maken in het ‘resort’ of hoe je dat ook moet noemen. Er was daar een speeltuin voor de kids, maar je zou versteld staan van wat daar daadwerkelijk stond. Het gevoel dat we kregen was het gevoel alsof je in Tsjernobil zou staan. Alles helemaal verroest, onderkomen. Het had wel iets, en zelfs ik speelde mee.

We kochten daarna wat visvoer, want in het meer aan de drijvende eethutjes zaten enorme vissen. Mooie vissen, tot ze ons helemaal nat spetterden met hun dikke vin. Ik rook helemaal naar vis, en Jessica vroeg me ‘ben je nu allergisch aan jezelf?’ ^_^

We aten dan nog heel gezellig ons middageten in de familiehut en daarna vertrokken we alweer naar huis. Eenmaal thuis was ik helaas uitgeteld, ik legde me even neer en toen ik wakker werd was het 17u. Ik schrok even, want de dag was bijna om! (ja, hier in Thailand is de dag om als het 18u is, dan is het donker en is alle leven weg). Veel heb ik dus niet meer gedaan, maar ik kan met een verzadigd gevoel terugkijken naar een gezellig en warm oudejaar.