Vrijdag 5 oktober 2012

En het is vrijdag! De laatste dag van de werkweek! Nu versta ik weer hoe erg mensen soms naar het weekend snakken, voilà, nu ben ik weer een van hen. Al kijk ik wel enorm uit naar het ‘echte’ lesgeven, met jonge leerlingen die ik iets kan bijbrengen. Volwassenen lesgeven is ook leuk, maar soms heel vermoeiend. Zoals elke morgen was ik ook vandaag weer om 10 voor 8 op school, waarom om 10 voor 8? Elke leerkracht moet zich elke ochtend inschrijven. Er ligt dan een groot boek aan het secretariaat waarop je je uur van aankomst moet schrijven en je moet tekenen. Het rare is dat, ook al moet je niet op school zijn, en ook al is het vakantie, de leerkrachten moeten hier elke ochtend voor 8uur zijn en zich inschrijven. Who knows why… Ook elke avond moet je jezelf uitschrijven, dus ook weer het uur van vertrek invullen en je handtekening. Het is wel een aanpassing voor mij, en ik zou het wel nog eens kunnen vergeten ook. Deze ochtend zat ik dus zoals altijd aan het tafeltje voor het secretariaat, ik vind het zo gezellig daar, en alle leerkrachten komen daar samen om te kletsen. Phee Wee (hence the name!) wist me deze ochtend te zeggen dat alle leerkrachten een medisch onderzoek moesten ondergaan in de voormiddag. Ik was blij dat ik daar niet bijhoorde, want weer eens bloed laten trekken zag ik niet echt zitten. Ze namen me echter wel mee naar het lokaal waar dat onderzoek gebeurde, want er stonden daar tafels vol met eten dat als ontbijt diende. Ik had natuurlijk al ontbeten, dus nam enkel een broodachtig iets en een warme chocomelk. Ja, chocomelk kan ik dat eigenlijk niet noemen, want ze mengen het cacaopoeder hier met water! Na het ontbijt ben ik wat bij Paolo (collega van de Filippijnen) gaan zitten en hebben we wat over vanalles en nog wat gebabbeld. Ik vind het geweldig hoe erg ik me al thuis voel op deze school, en hoe warm ik ook hier wordt ontvangen. En elke keer komen ze wel weer aandraven hoe ‘sowai’ (mooi) ik wel ben, iets dat ik in België niet echt gewend ben. Toen het 10u was vroeg ik me af of we eigenlijk wel nog moesten lesgeven, Paolo en ik zaten daar al 2u te niksen. Uiteindelijk besloten ze om 11u dat we toch maar naar huis mochten, want in de namiddag was er blijkbaar nog een vergadering en waren de leerkrachten dus ook niet vrij. Soms bedenk je je wel eens dat je enorm wat tijd verdoet aan het wachten en het zitten, maar dat is het ritme hier, en dat wordt je wel gewoon. Moest ik dat natuurlijk in België tegenkomen, dan zou ik al helemaal gefrustreerd rondlopen, maar hier in Thailand lijkt me dat niks meer te doen. Enkele van mijn collega’s brachten me dan naar huis, en daar kon ik wat ‘relaxen’. Eenmaal thuis leerde ik weer iets nieuws kennen van de thaise cultuur. Er waren 2 leerlingen van onze school die in ons huis aan het poetsen waren en die de was en de strijk deden. Stel je je dat eens voor in België, dat er een leerling bij je thuiskomt. Je zou direct problemen kregen op school! Hier is dat allemaal normaal, de relatie tussen leerkracht en leerling is zo close dat ik het echt bewonder. Ze gaan om met de leerlingen alsof het hun vrienden zijn, en op zich vind ik dat wel beter, de leerkracht heeft zo meer invloed op het leven van de leerling, en is dus meer een ‘opvoeder’. Dit zal voor mij in het begin wel wat wennen zijn, op stap gaan met mijn leerlingen, maar ik vermoed dat ik ook daar snel aan zal wennen! Wat ik me natuurlijk wel afvroeg is, worden deze leerlingen betaald om hier te komen kuisen, of is dat een deel van hun respect tegenover hun leerkracht? De leerlingen in Thailand doen enorm veel voor hun leerkracht uit respect, maar iemand zijn huis gaan kuisen uit respect zou ik echt bewonderenswaardig vinden! Tijdens de rest van de dag heb ik eigenlijk niet veel meer gedaan, ik genoot met volle teugen van de vrije tijd die ik had om nog eens op mijn gemak in mijn boek te lezen, want ook dat begon ik enorm te missen.

 

en hier is mijn school :)