Vandaag bleek eerst een rustige dag te worden, maar draaide
uiteindelijk uit op een toch wel drukke dag. Ik stond op om 8u en voelde me nog
enorm moe, ik zou het niet erg gevonden hebben moest ik de hele dag thuis
hebben gezeten en wat had kunnen luirikken. Om 12u ben ik gaan lunchen met de
kinderen van mijn gastgezin en het omaatje. Ze wouden mij dolgraag eens
meenemen naar de beste plaats om ‘somtam’ te eten. Somtam is trouwens een soort
spicy salade. En ze hadden gelijk, het eetshopje had inderdaad wel lekkere
somtam, al hebben ze er ook deze keer weer de vissaus moeten uitlaten voor mij!
Het is echt fijn om met leeftijdsgenoten op stap te zijn, je kent mij, ik ben
graag het huis uit en zie graag nieuwe dingen, en hoe kan je dat beter zien dan
met jongeren? Al blijft het toch nog altijd even wennen dat ze mij Phee Sally
noemen, omdat ik ouder ben. Tijdens onze lunch kreeg ik plots een telefoontje
van mijn school, Weerawatyothin. Ze vroegen of ik vandaag al zou kunnen komen
lesgeven, dat kwam natuurlijk wel even overwachts, want ik had voorzien dat dat
maar vanaf 24 oktober zou zijn, we zijn nog maar de 2e. Zonder enige
voorbereiding begaf ik me dan maar naar school, al hopend dat alles wel vlotjes
zou verlopen. Gelukkig heb ik zo’n toestanden wel al meerdere keren voor gehad,
zodat ik daar wel vlug op kan inspelen. Eenmaal aangekomen op school ontmoette
ik de verantwoordelijke van het talendepartement van onze school. Een heel
vriendelijke man, echt waar! Hij vroeg me of ik eigenlijk direct al wou
beginnen met lesgeven, maar niet zomaar lesgeven, aan de leerkrachten hier les
geven. Hij zei dat ik dan elke dag 4u zou moeten lesgeven en dat 3 weken lang,
tot het nieuwe semester begint. Ik schrok natuurlijk wel een beetje, want
zomaar ineens je vakantie opgeven piekt toch wel een beetje. Hij vertelde me
dan dat ze ook deze maand al een loon zouden geven, dus dat was natuurlijk wel
mooi meegenomen. En zodus, enkele minuten later was ik dus alweer les aan het geven
aan mijn nieuwe collega’s. De lessen verliepen echt vlot, en we hadden weer
veel plezier. Ik hou er enorm van om aan volwassenen les te geven (in Thailand
toch), omdat je daarmee ook eens goed kunt lachen. Na de lessen moest ik weer
even wennen aan dat moment van glorie dat we de vorige keren ook altijd hadden.
Een fotosessie!
Ik geniet er weer met volle teugen van, zelfs al ben ik niet
iemand die graag in de belangstelling sta. Ik weet al meteen dat ook deze
school me enorm gaat liggen, ik word hier hartelijk ontvangen, de mensen zijn
enorm vriendelijk, en ook aan lachen is hier geen gebrek. Om 4u zat mijn shift
erop en ben ik dan met mijn gastvrouw doorgereden. Mijn gastvrouw en haar zoon
besloten om nog even naar het ‘marktje noj’ te gaan, wat letterlijk het kleine
marktje betekent, al vond ik dat marktje toch niet zo klein hoor. Plots besefte
ik dat ik binnen een maand al alleen marktjes ga moeten bezoeken, want dan woon
ik alleen, het wordt dus dringend tijd dat ik wat meer Thais ga leren! Om half 6
kwamen we eindelijk thuis aan, ik was al wel een beetje moe, maar ik had
beloofd aan de dochter des huize dat we vanavond gingen joggen. Ik vond het
eigenlijk wel grappig hoe lang we moesten rijden om dan maar een half uurtje te
gaan joggen. In België trek je de deur achter je dicht en begin je te joggen,
hier moet je eerst 3 kilometer rijden vooraleer je in een park komt waar je kunt
joggen. De mensen doen dat hier niet op straat, en ik denk dat dat vooral komt
omdat ze hier geen voetpaden kennen. Woon je natuurlijk in een straat zoals bij
mijn vroeger gastgezin, dan heb je kilometers uitgestrekte gebieden waar je kunt
gaan joggen. Bon, om kwart na 6 zijn we dan begonnen met joggen, maar echt
joggen noemde ik het niet. We liepen 200 meter en dan vroeg de dochter des
huize al om te stappen. We stapten dan een 800 meter en liepen daarna nog 200
meter, enzoverder. Raar eigenlijk, want zij gaat elke dag joggen, dan zou je
toch een beter uithoudingsvermogen moeten hebben? Ik voelde me helemaal niet
uitgeput, maar ik was wel bezweet, en dat heb ik eigenlijk in België nooit
wanneer ik sport. Zo zie je maar weer hoe vochtig het weer hier wel is! Het was
7u vooraleer we thuis waren, honger had ik nu wel gekregen! Na een gezellig
avondmaal, en een goede douche was het tijd om me naar boven te begeven en
eindelijk wat te rusten. Klaar voor een volgende werkdag, maar niet klaar om
dan om 6u al op te staan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten