Woensdag 3 en donderdag 4 oktober 2012

Vermits er deze 2 dagen niet echt veel bijzonders is gebeurd, kan ik dus ook geen al te lange verhalen schrijven. Woensdag heb ik wel mijn collega Engels ontmoet, hij komt uit de Filippijnen en geeft hier nu 4 maand les, het deed enorm deugd om met iemand te praten die vlotjes Engels kan, zodat je niet voortdurend erop moet letten dat je makkelijke en begrijpbare woorden gebruikt. Hij wist me zowat te vertellen wat de plaatsen zijn waar de ‘farangs’ zoal uithangen, onder ‘farangs’ verstond ik natuurlijk direct gepensioneerde mannen die getrouwd zijn met een thaise. Maar blijkbaar zijn er toch ook net wat jonge mensen, zoals ik, die hier in Surin verblijven. Hij zei me daar wel eens mee naartoe te nemen, ik ben nieuwsgierig. Woensdagavond zijn we met de hele familie gaan eten, want de zoon P’bong zou terug vertrekken naar Schotland. Ik vind dat wel spijtig natuurlijk, want hij vertaalde voortdurend alles voor mij, en nu valt die zekerheid ook wel wat weg. Al moet ik toegeven dat de communicatie met khun yai (het omaatje) steeds vlotter gaat, ik begrijp nu 70% van wat ze zegt, en dit waarschijnlijk omdat ze altijd zegt dat ik meer moet eten, haha! Donderdag gaf ik ook weer 5uur les, en het begint zwaar te worden. De voortdurende conversaties die je moet uitlokken, de tientallen vereenvoudigde vragen die je moet stellen, het wikken en wegen van je woorden, het is een uitdaging, maar eveneens een uitputtingsslag. Het is nog maar donderdag en ik voelde de vermoeidheid al opkomen, dit misschien ook omdat ik heel slecht slaap in dit bed, hopelijk betert dat in mijn nieuw bed in mijn eigen stekje. Tijdens de middagpauze verbleef ik bij mijn gastvrouw in haar klaslokaal, daar leerde me ze enkele woorden in het Thais schrijven. Ik schreef ze tientallen keer achterna en kan nu met fierheid zeggen dat ik 6 woorden in het Thais kan schrijven (ik wist er al 2 te schrijven voor deze korte les).

                                                                           

 

 --> Dit is varkensvlees, ziet eruit als haar,toch?                  

 --> heeeeel lekker!                                            

 

Na deze oefening en de lunch die ik daar opat, legde ik even mijn hoofd op de bureau en weg was ik. Ik deed toch wel een dutje van 20minuten. Komt deze vermoeidheid door de warmte? Ik hoop dat het niet te lang duurt, want ik zou graag eens op een dag wakker worden zonder dat ik nog moe ben! Na school namen de dochter des huize en haar nicht me mee naar Big C, dat is zowat de grootste supermarkt hier in Surin. Ik vind het altijd heel aangenaam om daar te lopen, omdat ze echt wel alles hebben: hifi, eten, kledij,… Ik zag daar een keyboard staan en besefte plots dat ik mijn keyboard toch echt wel begin te missen! Op de terugweg zag ik plots een grote muziekschool, ik vroeg dan maar meteen aan mn 2 nieuwe vriendinnen of ze daar ook lesgeven in het Engels, het zou echt ideaal zijn om 1 keer op de week daarheen te kunnen gaan! Het was fijn met hen op stap te gaan, hun Engels is echt niet optimaal, maar ze proberen echt wel, en dat vind ik enorm fijn. Soms komen er weer grappige dingen uit, zoals ‘fish in can’, en dan giegelen we ons te pletter. Het is leuk om te zien hoe ze zelf met hun gebrekkig Engels kunnen lachen, een hele andere mentaliteit van de onze! Ik was toch ook blij toen we eindelijk thuis waren, want ik ben hier elke avond op ‘stap’, een rustige avond zit er precies nooit echt in. En toch zal ik dat binnenkort allemaal wel moeten afwijzen, want eenmaal de lessen beginnen wil ik s ’avonds goed voorbereiden, want ik wil echt wel geen Thaise leerkracht worden!