Dinsdag 25 september 2012

De derde dag in Surin, en hopelijk de laatste dag zonder plannen. Deze ochtend ontbeet ik met het omaatje, die weer de hele tijd tegen mij in het thais bezig was en waar ik dus niks op terug kon zeggen. Soms is dat wel vervelend hoor, maar dan doe ik zoals de Thai dat doen, gewoon glimlachen. Na mijn ontbijt probeerde ik het internet nog eens, en wat een wonder, het werkte! Al moet ik er wel bijzeggen dat het nog altijd thais internet blijft en dus voortdurend wegvalt. Ik voelde me zoals een klein kind, enorm blij met iets heel stoms. Maar het brak mijn dag toch wat, zo eens wat mailtjes te kunnen lezen en wat met mensen te kunnen babbelen. De rest van de dag heb ik ook weer niet al te veel gedaan, en nu werd ik het wel wat beu, dus besloot ik P’Eve op te bellen. Die had me eens gevraagd of ik zin had om mee naar haar school te gaan, zij geeft nu Engelse les in de basisschool. Curieus dat ik ben, wil ik dat toch ook wel eens doen. Verstaan zullen ze me alvast niet, maar bij kinderen steekt dat niet zo nauw, speel er een leuk spelletje mee en ze zijn content. En ook ik ben blij als ik nog eens mag spelen, en alles is beter dan thuis te zitten niksen! Voila, zo heb ik dus weer een fijn plan voor morgen! Een beetje daarna kreeg ik een mailtje van Mr. Udom. Ken je die nog? Dat is die heer waarvoor ik die 3 dagen dat project heb gedaan, die bijlessen geven aan de Engelse leerkrachten. Hij vroeg me of ik interesse had om donderdag en vrijdag weer zo’n project te doen. Dat sprak me natuurlijk direct aan, al moet ik wel even naar vervoer kijken, want Prasat ligt hier wel een eindje van (zo’n 30 kilometer) en zonder eigen vervoer kom ik nergens. Ik kijk er toch al naar uit om mijn eigen brommertje te kopen, het mag dan al niet het spetterendste vervoermiddel zijn, maar het zal me toch al rond kunnen voeren (en met mijn thaise gps komt dat zeker in orde!). Toen mijn gastvrouw thuiskwam zei ze direct dat we deze avond naar een feestje zouden gaan. Ze vertelde me dat een van haar collega’s op vervroegd pensioen zou gaan (dat hebben ze hier dus blijkbaar ook) en dat we uitgenodigd waren. Ik had wel wat schrik, want een groep thaise vrouwen van rond de 50, daar zit ik niet bepaald graag tussen. Maar de schrik houdt me niet tegen om al die dingen dan daadwerkelijk wel te doen. Onderweg naar het feestje gingen we dan nog even de dochter van mijn gastvrouw ophalen. Ik was erg benieuwd om die eindelijk eens te ontmoeten. En het fijne is, dat meisje is een jaartje jonger dan ik, dus ik hoop dat dat wat klikt. Toen ze in de auto instapte zag ik direct dat dat wel goed zat, een lief meisje die wel een beetje Engels kan. Voor haar ben ik nu P’Sally, en dat is best wel grappig om te horen. We maakten al direct het plan om morgenavond samen te gaan joggen, leuk! De mama reed door naar het feestje en de dochter reed dan verder naar huis. Ik vond het best wel grappig eigenlijk hoe ik weer mee wordt genomen naar een feestje waar de dochter niet mee naar gaat. Ik wist direct waarom, ik ben een blanke en daar pronken ze graag mee. Het feestje was eigenlijk wel leuk! In een eethuisje zaten wat vrouwen van echt wel elke leeftijd, en 1 jongen. Op de achtergrond staat weer een vrouw met een micro, die zoals overal in Thailand aan karaoke doet. Ik voelde direct weer die thaise sfeer en het voelde warm aan. De vrouw die naast me zat kon zich eigenlijk wel behelpen in het Engels, en wist me zelfs een woordje Frans te zeggen! Er zat weer een grote grapjesmaker in de groep en die probeerde haar beste Engels boven te halen. Ik vind het altijd zo zalig om te zien wanneer die mensen echt hun best doen om je toch maar bij het gesprek te kunnen vermengen, ik voelde me dus direct op mijn gemak. Ze vroegen me op een gegeven moment hoe oud ik ben ‘yee sip ha’ zei ik, 25 dus. Waarop ze me allemaal bevragend aankeken, ze geloofden blijkbaar niet dat ik al 25 ben. Er zei er eentje dat ze dacht dat ik 15 was. Ik wist niet dat je leerkracht kon zijn op je 15? Haha. Velen zien dat niet echt als iets positiefs als dat over hen wordt gezegd, maar ik ben daar altijd wel blij mee. Dat betekent dat ik lang jong zal blijven. Om 8u namen we helaas al afscheid van het feestje, van mij mocht het wat langer duren, maar dat doen ze hier echt wel niet. Dat is toch iets dat ik wel wat ga missen hoor, in het weekend moet je toch niet om 8u al thuis gaan zitten? We reden dan na het feestje die straat uit, en ik herinnerde me die straat nog heel goed! Sam, Nele en ik hebben vorige keer eens door deze straat gelopen overdag en het viel ons op dat er nogal wat ‘vrouwenbars’ waren. Deze keer was het al donker en zag ik ook alle lichtjes bovenop de bars die daadwerkelijk aantoonden dat dit vooral bedoeld was voor de mannen. Mijn gastvrouw zei direct dat ik door deze straat niet s ’nachts moet lopen want dat het daar nogal ‘bad’ is. Ik zou zelf niet eens door zo’n straat willen lopen, eerlijk gezegd! Eenmaal thuis bleef ik nog even beneden zitten om nog een kleine babbel te doen met het omaatje, de gastvrouw en mijn nieuwe zus. Ik vind het wel gezellig, die sfeer hier. Je voelt direct dat dit een warm gezin is, en dat zal me wel goed doen om even in een warm gezin te zitten. Het grappige was wel dat wanneer ze iets niet konden zeggen in het Engels, het ineens ‘bedtijd’ was. Dat is dus toch duidelijk iets van de thaise cultuur, het zinnetje ‘you can relax’. En dan moet ik afdruipen. Ik ben dat nu al gelukkig zo gewoon, dat het als normaal aanvoelt, en me niet voel aangesproken. En zo ging ik dus maar naar boven, nam ik een koude douche en was ik weer klaar voor een nieuwe dag.