Om 8u ben ik opgestaan deze ochtend, met weeral een nacht
met enorm weinig slaap. De hond hier, Judy, zit de hele dag en nacht
vastgebonden aan een paal. Elke keer ik ernaar kijk bedenk ik me dat zo’n grote
hond toch wel wat vrijheid moet krijgen, anders wordt zo’n beest depressief. En
dat is hij blijkbaar wel, want de hele nacht heeft hij zitten janken. Deze
ochtend gingen we op stap, met ‘we’ bedoel ik dan het omaatje, p’bong (de zoon
van het gezin), Nong pibom (de dochter van het gezin) en nong nam khing (de
nicht). Met een enorm oude pick-up reden we naar Surin city, daar parkeerde
nong nam khing zich, zoals elke thai, in een erg miniem plaatsje. Het blijft me
verbazen hoe dicht die durven rijden en hoe ze nooit iets raken! Al moet ik
zeggen dat ze toch ook 5 keer naar achter moest rijden vooraleer ze deftig
geparkeerd stond. Ze namen me mee naar een ‘green market’, en die naam heeft
echt wel een betekenis. Het is een marktje die enkel zaterdagochtend gehouden
wordt en waar je zoals op alle andere marktjes allerlei kan kopen zoals eten,
kledij, drinken,… Waarom noemt dit nu de green market? Wel, wanneer je hier
iets koopt, een vis bijvoorbeeld, dan wordt die gewikkeld in de bladeren van
een bananenboom en niet in papier en plastic zakken. Ook worden er hier veel
voedingsmiddelen verkocht die ecologischer verpakt zijn en langer kunnen vers
gehouden worden. Wat me vooral opviel was dat de meeste dingen in de grote
groene bladeren zaten van de bananenbomen, en dat gaf wel iets exotisch. Ik
vond het zeer fijn dat ze me hier naartoe namen, omdat ik nu enorm met P’Bong
kon babbelen (die in Schotland heeft gestudeerd) en hij me nu vanalles kon
uitleggen over alle producten die daar te koop lagen. Ik probeerde zoveel
mogelijk te onthouden, want later zal ik zelf inkopen moeten doen! We kwamen aan
een kraampje waar ze ‘herbal water’ verkochten, ik wist helemaal niet wat ze
daarmee bedoelden. Het was eigenlijk een drankje dat bestond uit water en daar
een kruid aan toegevoegd. Nieuwsgierig als ik ben, wou ik dat toch eens
uitproberen. Ze vulden een klein zakje vol met ijs en goten daar het mengseltje
over, staken er een rietje in en voila, dat was mijn verfrissend drankje.
Volgens P’Bong zou het goed zijn voor de vertering. Ik moet eerlijk zijn, dit
drankje was enoooorm lekker! Het smaakte een beetje zoet, maar net niet zoet
genoeg om een droge mond te krijgen, het verfriste daarnaast ook nog eens enorm
zodat mijn lichaam even stopte met zweten. Ja, dit is een drankje dat ik in de
toekomst wel nog eens zal kopen! Eenmaal thuis aangekomen, hadden we een berg
met zakjes. Volgens de thaise cultuur moest ik van het omaatje direct al
proeven van alle lekkernij. Ik waagde me aan ‘khao tom pat’ (in andere regio’s
noemen ze het khao tom mud). Het was iets rond dat ook weer was gewikkeld in
een bananenblad. Ik draaide het open en het leek sticky rice, klevende rijst,
te zijn. P’Bong legde me uit dat het klevende rijst was dat werd gemengd met
kokosmelk, daarna werd er binnenin nog een banaan ingestoken. Het was zelfs nog
een beetje warm, en ook dit was overheerlijk. Ik had het eerlijk gezegd iets zoeter
verwacht, en net daarom kon het me zo bekoren.
Het gezin hier maakte zich
daarna klaar voor een trip naar de andere provincie Korat, ze gingen daar wat
familie bezoeken. Ik heb dan maar de was gedaan, en wat tv gekeken. Erg veel
heb ik daarna niet meer gedaan, maar zo erg vond ik dat vandaag niet, want
morgen zou ik de hele dag niet thuis zijn. En daarover vertel ik u…. morgen ;)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten