Maandag 24 september 2012

Mijn tweede dag in Surin zit er ook alweer op. Over vandaag kan ik eigenlijk geen lange verhalen schrijven, want vandaag was een dag om te bekomen. Om 7u werd ik wakker en was ik goed uitgeslapen. Het verwonderde me dat ik blijkbaar geen jetlag heb, of moet die nog komen? Na mijn oh zo koude douche zat ik nog even in mijn kamer, tot ineens mijn deur openging en het omaatje binnen kwam. ‘khin loey’ bleef ze maar herhalen, ‘eet nu maar’. Met nog natte haren bereid ik dus maar mijn ontbijt voor, rijst met ei. De meesten onder jullie denken vast nog altijd ‘bah, rijst als ontbijt, dat moet zwaar zijn’. Maar dat is nu eens iets waar ik nog steeds aan gewend ben, en met veel smaak at ik mijn ontbijt dan ook op. Het water dat ik wou drinken, dat was echter een ander iets! Blijkbaar kopen ze hier geen water, maar nemen ze water van de kraan, koken dit dan en doen het in een kan en zetten dit koud in de koelkast. Ik wist dit nog niet en nam dus een kan die op het aanrecht stond. Smakelijk was het allesbehalve, want het was warm water! Het omaatje gaf me ook een zakje van het een of ander, het leek wat op die zakjes instant choco, en daar had ik plots wel zin in. Ik deed de inhoud van het zakje in mijn tas (die nog enorm vuil was trouwens) en goot er kokend water overheen. Plots bedacht ik me dat de kleur toch nogal flets was voor chocomelk, en er zat ook iets raar in het mengseltje. Ik keek nog eens goed naar het pakje en zag dat het helemaal geen chocomelk was, maar een of ander drankje gemaakt van granen. Toen ik proefde wou ik het maar al te graag weer uitspuwen, maar zoiets doe je niet, die mensen moeten ook werken voor hun eten. Dus dronk ik het maar verder op, en om nu echt eerlijk te zijn, aan het eind van de tas smaakte me het. Het was waarschijnlijk weer zo een smaak die wij niet gewoon zijn en waar je tong wat aan moet wennen. Na het eten keek ik wat tv, maar omdat alles in het Thais was verveelde me dat direct. Naast de tv had ik een router gevonden, blij dat ik was, internet! Ik zette hem aan en ging direct proberen. Maar er stond me een grote teleurstelling te wachten, het internet werkte langs geen kanten! Dat zal ik dan toch weer even gewoon moeten worden denk ik. Voor de rest van de dag heb ik dan gezellig een boekje gelezen boven, en wat ukelele gespeeld buiten op het terras. Plots vroeg ik me af hoe ik 4 maanden heb kunnen overleven vorige keer. Hoe ik me 4 maanden heb kunnen bezig houden. Het zal wel weer wat wennen worden, dat ‘ontstressen’, maar ik kijk toch ook al uit naar het moment dat ik zelf kan gaan lesgeven, het kan eigenlijk niet snel genoeg beginnen! Al krijg ik toch ook wel wat kriebels hoor. Ohja, en tijdens het avondeten heb ik gehoord van mijn gastvrouw dat ik blijkbaar een ‘suit’ moet dragen. Ik hoorde het al helemaal aankomen, ze gaan mij omtoveren tot… non!