Deze ochtend werd ik wakker om 5u, badend in het zweet. Daarna kon ik helaas niet meer slapen, dus heb ik maar om half 6 in de ochtend buiten de was gedaan. Das is natuurlijk eens iets anders, en mijn gastvrouw verschoot nogal toen ze opstond. Tijdens het wachten op de was heb ik wat gespeeld met Fork, tot hij natuurlijk in zijn broek plaste. Dat had ik trouwens nog niet verteld, ze gebruiken hier heel weinig pampers. Dus elke keer een baby in zijn broekje plast of kakt, dan lopen zij vliegensvlug naar de badkamer om dat op te kuisen en een nieuw broekje aan te doen. Dat doet me zowat denken aan vroeger. Zodus, plaste hij deze ochtend de hele vloer vol, haha. Opkuisen deed mijn gastvrouw niet echt, want zoals je misschien al weet, Thaien kuisen echt wel niet. Ze legde er dan maar gewoon een vuile handdoek op. De eerste 2u heb ik lesgegeven, normaal gezien is vrijdag mijn vrije dag, maar omdat er deze week al een paar uren waren weggevallen had ik gevraagd of ik vrijdag toch nog 2u zou kunnen geven, zodat ik toch nog het gevoel heb dat ik lesgeef. Het was een klas van 37 studenten, dat zal je natuurlijk in België niet echt meemaken. Wennen is dat wel, voor een klas staan van 37 studenten die allemaal in hun pubertijd zitten. Maar op zich viel het nog heel goed mee, want ik had activiteiten mee waardoor ze voortdurend bezig waren. Mijn collega Pi Lin, zat natuurlijk weer de hele les neer, wat echt wel niet de bedoeling is. Dus heb ik op een gegeven moment gezegd dat ik mijn les heb afgerond en dat het nu haar beurt was. Ze schrok wel even, maar ze weet dat ik niet hier ben om alleen les te geven. Ze schreef dan iets op het bord en het stond vol fouten. Ik wist niet goed of ik dat direct moest verbeteren of niet, want je kan moeilijk je collega te schaamte brengen tegenover haar leerlingen, toch? Maar langs de andere kant wil je wel dat je leerlingen geen fouten aanleren, hun Engels is al zo slecht! Na het lesgeven ben ik met mijn collega’s naar de post in Prasat gegaan, daar lag eindelijk mijn pakje klaar. Daarna zijn we allemaal iets gaan eten in een heel schattig plaatsje waar je per tafel in een hutje zat. Gezellig hoor! Vermits een van onze collega’s gisteren de lotto had gewonnen trakteerde zij vandaag. Er werd natuurlijk weer veeeeeel te veel besteld en de helft werd weer niet opgegeten. Zonde van al dat lekker eten hoor. Toen we daar zaten kwam er nog een ‘farang’ (buitenlander) voorbij, wat hier echt wel uitzonderlijk is. Zij begon direct met mij te spreken. Wow, zij leeft al 18 jaar in Thailand en kon perfect Thais. Bewonderenswaardig. Ze heeft me haar telefoonnummer gegeven in geval ik hulp zou nodig hebben. Vriendelijke mensen vind je hier wel hoor, en daarvoor alleen al zou ik liever nog een jaar langer blijven. Hoe langer ik hier ben, hoe meer ik begin na te denken om volgend jaar misschien een sabat-jaar te nemen in België en hier een jaar te komen werken in de school waar ik nu zit. Toen ik dat hier vroeg was iedereen laaiend enthousiast en mijn gastvrouw vond dat super, want dan zou haar zoontje Fork Engels kunnen leren. Het is toch een gedachte die meer en meer in mij opkomt, ik zal er zeker eens met de organisatie over spreken. Na het eten ben ik meegegaan naar de kapper met Pi Noy. Een kapper, denk nu maar niet dat dat zoals bij ons is. Een gebouw waar op de benedenverdieping een soort ‘garage’ is geopend. Achteraan staan 3 wasbakken afgebakend door een vies, stoffig scherm. Ik had er echt een foto van moeten nemen, maar helaas had ik mijn fototoestel niet mee!
Pi Noy en ik
Om 3u waren we weer terug op school, waar we nog 1uurtje zijn gebleven en daarna zijn we naar huis gegaan. Toen ik thuis aankwam waren Sam en Nele daar al. Het was wel even wennen, want ik heb daar 3 weken als enige gast gezeten. Deze avond vertrok mijn gastvrouw naar Surin omdat ze naar een bruiloft moest, en daarom zaten wij alleen in mijn huis. Het was wel lief hoe mijn gastvrouw mij alles uitlegde en zei dat het nu ‘mijn’ huis is. Het deed wel even raar, want het is nogal een verantwoordelijkheid om even voor zo een groot en duur huis te zorgen.Toen ze vertrok gaf ze me een dikke knuffel en zag ze er echt triest uit. Zoals een echt mamaatje zei ze ook dat ik goed op mijn geld moest letten en dat ze me enorm ging missen. Het is echt zo een lieverdje, ik zeg altijd dat zij mijn Thais moedertje is, ook al is ze eigenlijk maar 1 jaartje ouder dan ik. Om half 6 ging Pi Nok ons komen ophalen om samen iets te gaan eten. Maar zoals je weet, Pi Nok komt nooit op tijd. 2u en 10min later kwam ze uiteindelijk opdagen, verschrikkelijk, want wij hadden hartstikke honger! We zijn dan gezellig naar een grillbar gegaan. Daar konden we weer zoveel eten als we wilden, als was het deze keer minder lekker dan de vorige keren. En Pi Nok was ook enorm stil, ik voelde dat er iets scheelde. Op dat moment besefte ik dat je na 3 weken echt wel iemand heel goed kan leren kennen. Zo kennen Pi Nok en ik enorm veel dingen over elkaar, en dat is hartstikke fijn. Toen we thuiskwamen zijn we eigenlijk direct gaan slapen, want morgen moeten we er vroeg uit!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten