woensdag 14 maart

Vandaag wou ik eens een beetje langer slapen, want gisteren was een super lange dag. Het bleef helaas maar bij een wens, want mijn wederhelft wou zo vroeg mogelijk opstaan om Bangkok te gaan verkennen. Het was weer even wennen, dat ritme van Korea. Op dat vlak zijn Korea en Thailand twee uitersten. In Thailand moet alles liefst zo traag mogelijk en werken ze liefst zo weinig mogelijk, in Korea daarentegen leven de mensen om te werken en slapen zij zo weinig dat zij ook op vrije dagen zo weinig slaap nodig hebben. Bijgevolg was ik dus weer wakker om 7u. Vandaag hadden we afgesproken met Sam en Nele dat we vandaag de dag niet samen zouden doorbrengen. Mijn geliefde, zal ik hem S. noemen, en ik namen als echte Thaien een vol ontbijt met rijst. Het was heerlijk. We brachten de ochtend door in Siam Paragon, dat is een enorm groot winkelcentrum. Voor de meeste Westerlingen zal dit een hemel zijn, want het voelt heel vertrouwd aan. Het is zoals onze shopping centra, maar dan tientallen keren groter. Maar zoals je misschien al kan raden, ik vond er eigenlijk niks aan. Voor mij was het allemaal wat te Westers, iets teveel ‘comfortzone’. Na het kopen van enkele hondenkleedjes voor mijn buren was ik er dan ook vliegensvlug weer buiten. Dan ging ik maar naar MBK, een winkel centrum dat ECHT Aziatisch is.

MBK rechts:


Iets dat weinig Westerlingen misschien kan bekoren, maar waar ik me volledig thuis voelde. Het deed me ook direct denken aan Dongdaemun in Korea. De winkeltjes in zo’n centra zijn enorm, enorm klein. De winkelbedienden kunnen enkel draaien in hun winkeltje, en na 1 stap zijn ze hun hele winkel door. De kledij hangt ook allemaal heel hoog en overal kriskras, waardoor je best wel wat moet zoeken om iets te vinden. Daar heb ik wat gedroogd fruit gekocht en een t-shirtje van de smurfen voor mijn dikke vriend Fork (het zoontje van mijn thaise mama). In de avond hadden we afgesproken met Sam en Nele om de fameuze skybar te gaan bezoeken. De skybar is echt iets voor heel ‘chique’ volk, want zonder degelijke kledij kom je niet binnen. We deden onze beste kledij aan voor deze toch wel uitzonderlijke bar. Toen we aankwamen in het hotel waren we eerst al enorm verwonderd door de hoeveelheid dure luchters en dure fauteuils aanwezig. We begaven ons naar de liften, daar stonden 2 vrouwtjes die voor ons de lift openhielden en voor ons op het knopje ‘64’ drukten, je leest het goed, de 64ste verdieping. Met een enorme snelheid zoefden we naar boven en voor we het wisten waren er alweer 2 lieve vrouwtjes die voor ons de lift openhielden en ons welkom heetten. We werden begeleid naar de grote trappen van waarop je al een spetterend uitzicht had. Helaas was het daar niet toegelaten om foto’s te nemen. Eenmaal de trapjes af stond je op de bar, een bar die over een wolkenkrabber heen hing en waar ik dus wel een beetje last had van hoogtevrees wanneer ik aan de rand stond. Er kwam direct een vriendelijke vrouw, al leek ze eerder op een vent, die ons de kaart gaf en een zaklamp. Die zaklamp kwam van pas, want het was er pikkedonker. We bestelden allemaal een tamelijk goedkope cocktail, al moet ik zeggen dat het woord ‘goedkoop’ niet echt van toepassing is. Ik zeg beter ‘de minst dure’ van de kaart. Ik nam een niet-alcoholische cocktail, en die kostte bijna 10€. In Thailand is dat echt wel duur hoor. Maar hij smaakte, en dat vooral omdat we op een wel zeer unieke plek stonden.



Na een uurtje begaven we ons terug naar de uitgang en besloten we een eindje te voet te gaan. Dat was achteraf een goed gedacht, want we stootten nog op een icebar. Dat is een bar waar alles helemaal van ijs is gemaakt en het voortdurend -5° is. We moesten eerst allemaal een dikke jas aandoen en kregen er handschoenen bij. Ik had niet verwacht dat het zo koud ging zijn. Al deed het toch ook wel eens deugd om nog eens die friste door je lichaam te voelen.



We genoten allemaal van deze geslaagde avond, en met een voldaan gevoel gingen we niet al te laat gaan slapen, want voor morgen was er weer een vroege uitstap gepland.

oh, Meneer De Winter, af en toe denk ik nog wel eens aan Frans ook hoor. Hier een voorbeeldje :)