Dinsdag 15 Mei

Na een lange rit met de bus kwam ik eindelijk aan in Surin, helaas was dat nog niet het eindpunt van de lange weg. In Surin moest ik nog een andere bus nemen naar Prasat, waar ik zou worden opgehaald door Nok. Toen ik aankwam in Surin had ik nogal eens geluk dat er direct een bus naar Prasat vertrok. Ik voelde direct weer dat ik in de onbewoonde wereld ging terecht komen, want ze vroegen me op de bus iets in het Thais en wisten helemaal niet hoe dat te zeggen in het Engels. Ik zou het me toch niet kunnen voorstellen dat ik maar 1 taal zou kunnen spreken en ik nooit met buitenlanders zou kunnen spreken. Maar ja, wij komen dan ook elke dag in contact met buitenlanders, en dat is hier helaas niet het geval! Na 40 minuutjes arriveerde ik in Prasat, waar ik nog eens 40minuten moest wachten op Nok. Wat was ik blij toen ik eindelijk voor de deur in Khok Yang stond! Helaas wist mijn mamaatje blijkbaar niet dat ik zo vroeg ging thuis komen, dus moesten er nog enorm wat belletjes geplaatst worden vooraleer het hek van ons huis kon opengemaakt worden. Het was rond 8u toen ik eindelijk in mijn kamertje kon. Ik was zo moe dat ik direct mijn bedje in kroop en 2uurtjes sliep. Daarna nam ik een douche en voelde ik me klaar om alweer naar school te gaan. Nok haalde me op en met kriebeltjes in de buik vertrok ik naar mijn schooltje. Eenmaal in school groetten de leerlingen me weer met een grote glimlach, en dat op zich maakte me al enorm blij. Ook de collega’s waren uitbundig toen ze me weer zagen, en Pi Noj moest me natuurlijk weer een dikke knuffel geven. Op school heb ik vandaag nog geen les gegeven, want het zijn nu vooral nog intromomenten. Ik ben dan maar weer de pispaal geworden van mijn collega Pi Na. En met pispaal bedoel ik niks negatiefs hoor. In Thailand is het niet zo dat wanneer je een buis haalt in het middelbaar je niet over kan naar het volgend jaar, hier neem je je buizen gewoon mee. Met als gevolg dat er leerlingen zijn met 10 of 20 buizen en die vakken nooit herdoen. Pi Na had zo dus weer 2 leerlingen die elk 10 buizen hadden en voor haar vak (wiskunde) een 0 hadden behaald (kan je het geloven?). Als straf moesten zij dus weer met mij komen praten in het Engels. Na school gingen we vroeg naar huis, en dat vond ik goed want ik was best wel nog moe. Ik wou dan maar de was toen en kwam tot een positieve constatatie! Mijn mamaatje had plots een volautomatisch wasmachine, en ze was er verdomd fier op. Ik vond het fijn, maar ik mis wel de charme van haar ander toestel! Na de was begon het plots te donderen, bliksemen en fel te regenen. Veel kon ik niet doen, dus ben ik maar vroeg gaan slapen! Fork, Fork, wat heb ik je toch gemist!