Zaterdag 5 Mei

Vandaag beloofde een toffe dag te worden, want we hadden een kleine ‘uitstap’ voor de boeg. Later in deze post zal je wel lezen waarom ik uitstap tussen aanhalingstekens heb geplaatst! Deze ochtend werd ik gewekt (op een zaterdag!) om kwart voor 7! Gelukkig ben ik al geen uitslaper, maar kwart voor 7 op een zaterdag is toch wel net ietsje te vroeg. Na het douchen en ontbijten las ik nog even een boek, omdat ik pas om kwart na 10 naar Sam en Nele ging vertrekken. Dat was alleszins het plan, tot mijn gastheer op mijn deur kwam bonken dat we plots weer moesten vertrekken. Raar, want we hadden voorheen al afgesproken dat ik om kwart na 10 ging vertrekken, het was nog maar kwart na 9!Ik moet zeggen, ik ben wel blij dat ik in dit gezin geen 5 weken zit, want het is erg stresserend om voortdurend plots te moeten vertrekken zonder enige voorbereiding. Zodus, zat ik dus al bij Sam en Nele om half 10, veel te vroeg natuurlijk, want zij waren nog niet klaar. Gelukkig voorzie ik me altijd voor onvoorziene omstandigheden door altijd een boek bij te hebben. Zo kon ik me dus wel weer even bezig houden! Om 11u kwam P’Mook ons ophalen, samen met haar gingen we vandaag ‘border hopping’ doen. Voor diegene die dat niet kennen, even vlug de grens oversteken om een nieuwe stempel op je paspoort te krijgen zodat je weer 3 maanden in het land mag blijven. Na een oncomfortabele rit van een uur stonden we aan de grens met Cambodia. Het was best wel leuk om dat te zien, want in Europa ben je dat niet meer gewoon dat je de grens niet zomaar kan oversteken. Eenmaal in Cambodia stonden er enorme casino’s. De Thaien maken er een daguitstap van om naar zo een Casino te gaan. Nele en ik moesten even naar het toilet, dus moesten wij zo een casino door. We waren beiden onder de indruk. Stel je voor, de expohallen in Gent vol met gokmachines en rinkelende geluiden. Je zou er toch zot van worden na een uur? Blijkbaar niet, want het zat er bomvol mensen, en het erge in ons ogen was, al die mensen hadden hun kinderen mee die daar gewoon wat aan het rondlopen en spelen waren. Ongelooflijk! Best wel indrukwekkend om te zien hoor! Na ons interactief toiletbezoek namen we een kijkje in de eerste straat van Cambodia. Het viel me op dat alles ineens heuvelachtig was, en op het eerste zicht lijkt Cambodia wel mooi. Al kan ik daar niet echt goed over oordelen, want na 10 minuten waren we Cambodia alweer buiten. Een beetje spijtig wel, want ik had graag wel wat meer van Cambodia gezien!

Na onze ‘border hopping’ zijn we naar een heel bekende markt geweest naast de grens met Cambodia. Die markt is heel bekend omdat je daar allerlei nagemaakte goederen kan kopen tegen een spotprijs. We hebben er een uurtje rondgelopen, en ik vond het echt fijn. We hebben wel wat gekocht, al zeg ik beter dat ‘ik’ wel wat gekocht heb. Sam wou ook eens naar de gsm’s kijken, in de etalage lag een namaak van mijn gsm. Je zag natuurlijk direct dat het namaak was, want het logo van Samsung was mis gespeld. We besloten de prijs eens te vragen, 50€ voor een gsm die in België 550€ kost, lachen toch? We zagen natuurlijk snel waarom… Sam vroeg of hij zijn Belgische sim kaart er eens in mocht steken om dat toestel eens te testen. Al snel bleek dat de functies op dit toestel helemaal niet dezelfde functies zijn. Het waren dezelfde als een 2 jaar oud toestel in België. Het uiterlijk van het toestel mag dan wel wat hetzelfde zijn, maar wat ben je ermee als je de functies niet kan gebruiken, dat is toch de reden waarom je een gsm koopt, niet? Grappig hoor, dat marktje. En heel tof om eens te doen! Na het marktje reden we weer naar huis, we passeerden mijn school in Prasat en ik kreeg direct heimwee. Ik tel de dagen al af dat ik terug kan gaan naar Nok, Pi Lin, Pi Noj en alle andere lieve collega’s. Maar vooral om terug les te geven aan mijn lieve studentjes. Eenmaal terug bij Sam en Nele thuis belde ik naar mijn gastvrouw om te weten of er iemand thuis was. Blijkbaar was er weer niemand thuis dus moest ik maar weer bij Sam en Nele blijven. Tof is dat toch niet hoor, ik snap niet echt waarom je iemand in huis neemt als je die voortdurend bij je collega moet droppen. Echt op mijn gemak zitten zit er dus ook niet echt in. Ik belde dus naar mijn gastvrouw en die zei dat ze om 5u thuis ging zijn, ik besloot dus om om kwart voor 5 te vertrekken. Echter, na 10 minuten roept er iemand ineens mijn naam en staat zij plots weer voor de deur bij Sam en Nele. Vlug, vlug moest ik me weer haasten om mee naar huis te gaan. Zoals ik dus al eerder zei: stresserend! Thuis heb ik wat anime bekeken, ik had even nood aan wat rust. Tijdens het avondeten heb ik echter wel erg lang gebabbeld met mijn gastheer en –vrouw. We hebben vooral gebabbeld over de casino’s in Cambodia en blijkbaar gaan er enorm veel Thaien naartoe en verliest Thailand dus enorm veel geld aan Cambodia. S’ avonds, voor ik ging slapen, kwam het hele gezin naar boven. Hier in het gangetje staat een altaar zoals dat bij alle Boeddhistische gezinnen staat. De gastvrouw zei dat het vandaag een ‘goede dag’ is en dat ze daarom moesten bidden. Ze hadden zoals altijd lekkere snacks en lekkere drankjes voorzien voor de overledenen. Ik denk niet dat ik het al vernoemd heb, maar de Boeddhisten geloven erg in goede en slechte dagen. Op de kalender staat er bijvoorbeeld wanneer er een goede dag is, en je zult dan ook merken dat op die goede dagen er kei veel mensen trouwen. De koppeltjes zullen altijd zoeken naar een ‘goede dag’ en daarom vallen er veel trouwen op dezelfde dag. Zoals ik al eerder zei, Thaien zijn enorm bijgelovig, want veel huwelijken hier lopen snel spaak! En zo was de dag weeral om, en na vandaag zijn het maar 31 dagen meer…