Woensdag 2 Mei

Ik probeerde vandaag eens wat langer te slapen, maar op een of andere manier lijkt dat nooit te lukken in Thailand. Komt het door de warmte, komt het door de zon die al vroeg in de ochtend binnensluipt of komt het omdat mijn lichaam zich heeft aangepast aan het Thaise leven? Deze ochtend lag er weer een mooie gegrilde vis voor mijn neus, zelfs na meerdere herhalingen blijken ze hier niet te snappen dat ik allergisch ben aan vis en zeedieren. Elke keer vraagt ze me opnieuw of ik dat kan eten, en elke dag opnieuw herhaal ik wat ik eerder zei. Gelukkig is er altijd wel iets anders waarop ik kan terugvallen, anders zou ik hier echt wel een paar kilo’s afvallen! Met een nieuwe kampdag voor de boeg reden we weer met onze blikken vierwieler naar school. Onze leerlingen waren zoals altijd weer ontzettend te laat, waardoor we maar om half 10 konden beginnen. Gelukkig leren we hen vandaag de tijd (in het Engels) te lezen, zodat ze hopelijk morgen wel op tijd zijn (we blijven hopen!). Vandaag bleken we ook maar 7 studenten te hebben, eentje was zelfs nieuw. Het is soms wel wennen hoe alles hier geregeld is! Misschien had ik een inschrijvingspapier moeten ontwerpen als eindwerk, daar zullen ze alvast misschien nog baat bij hebben! Ons kamp was weel weer tof, ik denk dat ze best wel wat hebben bijgeleerd. Ook vandaag voelde ik weer duidelijk dat het niveau hier toch best wel wat hoger ligt dan het niveau in mijn school Saikaew, maar dat is ook wel wat te begrijpen. In deze school zorgen ze er altijd voor dat er een ‘farang’ (buitenlander) les geeft, in mijn school is er bijna nooit een buitenlander. Ze zijn bij ons nog altijd allemaal benieuwd naar de buitenlanders en ik heb het gevoel dat dat hier veel minder is. Na school kwam mijn gastvrouw me zeggen dat ik moest gaan joggen met haar zus. Wel raar hoe hier niks wordt gevraagd en hoe ik alles moet doen wat er me gezegd wordt. Ik had wel zin in een actief moment, dus had ik er niks op tegen dat dit me werd opgelegd. Echt joggen kwam er helaas niet aan te pas, het was eerder een wandeling rond de waterplas. Al was dat dan minder actief, het was best wel fijn omdat ik wat kon babbelen met een van de zussen van mijn gastvrouw. Zij heeft een Amerikaanse vriend en haar dochtertje is een mix. Zij wist me te vertellen dat ik de eerste ‘farang’ ben die ‘verlegen’ is, ze had dat nooit eerder meegemaakt. In haar verbeelding zijn alle Westerlingen vol zelfvertrouwen en zijn zij echt rechtuit. Wel, zo heb ik dus weer even het tegendeel kunnen bewijzen! Daarna namen ze mee naar het plaatselijk marktje waar we maar 5 minuutjes zijn gebleven. We kochten daar ‘nom pang’ (melkbrood) en een soort groene pudding. We gingen dan naar het huis van een van de zussen en daar moest ik direct alles opeten en opdrinken. Ze verstonden zich er niet aan dat ik niet alles op kon eten, ik heb dan maar even verduidelijkt dat wij Westerlingen niet elk uur zoveel kunnen eten. Ik snap het toch nog altijd niet, de Thai eten bijna elk uur enorm veel en toch zijn zij enorm mager. Hoe doen ze het? Een half uurtje na de snack moesten we alweer eten. Deze keer sticky (klevende) rijst met kip. Het smaakte me enorm! Ik heb dan ook deze keer wat meer met mijn gastvrouw kunnen praten. Ook deze keer waren er weer enorm veel grappige woordspelingen, al kon ik er deze keer niet luidkeels mee lachen zoals we dat in mijn school doen. Mijn gastvrouw is niet de persoon waarmee je grapjes kan maken. Ik kreeg tijdens het eten bijvoorbeeld de vraag ‘Are you delicious?’ Ik heb maar ‘ja’ geantwoord, maar ik denk niet dat ik echt lekker zal smaken, hihi! Op een gegeven moment ging het ook over allergieën, en zo bleek het dat iemand in hun familie ook een allergie heeft voor vis. Daarom werd het woord ‘red spots’ gebruikt. Het omaatje van de familie probeerde het woord te herhalen, maar vanuit haar mond klonk het helemaal anders en werd het vervormd tot ‘lesbo’. Ik blijf het zo enorm fascinerend vinden, de taalproblemen en de moeilijke uitspraak. Om 9u mochten we eindelijk naar huis, het deed deugd toch weer in mijn eigen kamer te zitten. Soms heb je daar wel even nood aan, zeker na een lange dag!