En het is weeral vrijdag. Ik haat het dat de tijd weeral te snel wegsijpelt. Er rest ons slechts nog een maand, een maand, dat zijn maar 30 dagen. Dat betekent dat ik nog maar 30 dagen kan plezier hebben met mijn schatjes hier. Mijn hart breekt als ik denk aan het afscheid dat er aan zit te komen! Vandaag gaven we, zoals alle andere dagen van deze week, ons Engels kamp. We hadden de leerlingen gevraagd om vandaag 3 objecten mee te brengen waaraan ze erg gehecht zijn. Zelf hadden we natuurlijk ook 3 objecten mee. Ik had een Engels boek mee, omdat ik een boekenwurm ben. Ik had mijn ring mee, omdat die de gelofte met mijn wederhelft weerspiegelt. En als derde wou ik mijn ukelele meenemen, maar die ligt helaas nog bij mijn thais mamaatje thuis. We waren echt verbaasd over de voorwerpen die onze leerlingen mee hadden. 3 leerlingen hadden elk een cadeautje mee dat ze van hun leerkracht P’Mook hadden gekregen op Valentijn. Het is misschien raar, maar er bestaat hier zoiets als een ‘fanclub’ voor een leerkracht. Kan je je zo een leerkracht-leerling relatie voorstellen in België? Ik vind het mooi om zien en ik vind het bewonderenswaardig! P’Mook vertelde ons achteraf dat zij ook elke avond een sms’je krijgt van haar leerlingen om haar zoete dromen te wensen. Wat een wereld van verschil met België! We zouden beter eens allemaal naar Thailand komen en we zouden nog wat kunnen leren van de positieve omgang met de leerling! Een andere leerling had een soort blokfluit mee. Het was niet helemaal een gewone blokfluit, want waar wij altijd maar 1 gaatje hebben zat op die fluit 2 gaatjes. Hij kon dan ook een toonladder hoger gaan. Hij had die fluit mee omdat hij die van zijn vader had gekregen voor zijn verjaardag, lief he? We vroegen hem om eens voor ons te spelen, met een beetje geaarzel deed hij dat ook. Ik kreeg er kippenvel van. Niet omdat het liedje mooi was, maar omdat die leerling speciaal voor ons op zijn blokfluit speelde. Ik kan het gevoel niet echt omschrijven, maar het deed me wel wat! Vrijdag na school zijn we te voet gegaan naar het huis waar Sam en Nele verblijven. Ik kan je zeggen, 2 kilometer lijkt niet veel, maar doe dat eens in de volle zon bij 40°, puffen hoor! Al ben ik blij dat we toch nog die vorm van activiteit hebben, anders bewegen we praktisch niet! Bij Sam en Nele thuis hebben we eerst wat aan onze poster voor ons eindwerk gewerkt, en ik kan je met volle overtuiging zeggen dat onze poster helemaal af is, en we zijn er fier op! We hebben ook nog wat aan ons eindwerk gewerkt en dat is ook zo goed als af. Wat zijn we toch voorbeeldige leerlingen (waarschijnlijk omdat we hier niet echt veel anders te doen hebben in onze vrije tijd, haha!). Om half 7 ben ik dan te voet naar mijn huis gegaan, dat is 10minuutjes stappen van bij Sam en Nele. Toen ik aankwam was de hele familie weer aanwezig, het is hier soms een drukke bedoening! Maar achteraf gezien was het toch nog een fijne avond. We hebben gebarbecued op zn thais, niet echt zoals dat bij ons gedaan wordt. Er stonden 2 stenen kruiken op de grond met daarin een gat. De kruik was gevuld met houtskool. Bovenop de kruiken lag een grillplaat met aan de zijkant een kuipje waarin water komt. Naast de stenen kruiken staan dan kommetjes gevuld met vlees, vis en groentjes. Gezellig toch? Je doet dan de groentjes in het water aan de zijkant van de grillplaat en je legt het vlees op de grill. En klaar is kees! Het enige nadeel was wel dat zij weer voortdurend allemaal in het Thais aan het praten waren, omdat ze blijkbaar heel wat te bespreken hadden over de trouw die zij gisteren hadden meegemaakt. Na enige tijd lieten mijn benen het ook afweten, want om een paar uur op de grond te zitten met je benen in de juiste houding, daar krijg je echt tintelende ledematen van! Al begreep ik niks van hen, ik vond het toch heel gezellig. En met een goed gevoel kon ik mijn dag eindigen en was ik weer klaar voor de dag van morgen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten