Vrijdag 25 Mei

Eindelijk heb ik weer even tijd om mijn blog weer wat bij te typen, want, wat was het druk de laatste week! Maar ik ben blij dat die drukke periode nu achter de rug is. De voorbije dagen heb ik een training gegeven voor leerkrachten Engels, niet echt iets simpels moet ik zeggen. Ik had er eerlijk gezegd wat stress voor, want ik, als student, moest even enorm ervaren leerkrachten gaan bijscholen. Ergens klopt dat niet he? Toen ik mijn cursus moest opstellen was ik enorm blij dat ik nog zoveel uit onze lessen heb onthouden, zodat het opstellen van die cursus toch nog redelijk vlot ging. Nok was mijn ‘collega’ in deze training, maar zij wist zelf blijkbaar ook enorm weinig techniekjes, dus kwam alles van mezelf. Vandaag eindigde ik dus mijn training en ik kreeg heel erg positieve feedback, en dat deed deugd, weet je wel, even horen dat je goed bezig bent. Blijkbaar is hier een training helemaal anders dan hoe we dat bij ons doen. De trainers stellen hier een cursus op van 150 pagina’s die ze onmogelijk kunnen afwerken in 3 dagen. De ‘leerlingen’, of eerder aanwezigen, moeten niet actief bezig zijn maar luisteren wat naar de saaie uitleg van de trainer. Blijkbaar zijn zo’n trainingen echt om van in slaap te vallen. Gelukkig, ik als jong veulen, wou dat natuurlijk zo niet aanpakken. En dat viel blijkbaar in de smaak. In het Thais kreeg Nok positieve commentaren over onze training, het was blijkbaar hun eerste training die ze ooit gedaan hadden waar ze niet in slaap vielen en waar ze met veel plezier de volgende dag naartoe zouden willen gaan. Tof om te horen natuurlijk! Zoals altijd was er ook vandaag na de training een ‘fotoronde’. Iedereen wou weer even op de foto met de witte ‘farang’ en ik kreeg weer even mijn moment van glorie. Ook eventjes met mijn 'big sis' op de foto ;)

Na de training ben ik gaan ‘Koreaans barbecueën’ met Nok, Udom (die samenwerkt met Fund Isaan en verantwoordelijk was voor de training) en een van de leerkrachten die mijn training bijwoonde. Het was fijn, want ook hier werd ik een hele tijd opgehemeld. Het deed me nog maar eens beseffen dat ze hier echt wel niks gewoon zijn! Om half 8 vertrokken Nok en ik richting mijn huis. Maar, het was bijzonder hard aan het regenen en bij ons in de ‘straat’ zijn ze aan het werken. Ik weet niet of ik het al gezegd heb, maar onze straat is een zandweg en na een hoop stortregen kan je je wel voorstellen wat dat wordt… Bijgevolg reden wij dus op een modderweg en slierden we uit, het was hetzelfde gevoel als over sneeuw en ijs rijden. En dan… zaten we vast! En daar stonden we dan, te midden van een modderstraat zonder verlichting, pikkedonker, niemand in de buurt. Gas geven was niet de ideale oplossing, want daar geraakten we geen meter verder mee. Nok begon echt te panikeren, haar hoofdje ging heen en weer. Ik, die altijd overal het grappige inziet, vond het best wel nog een tof avontuur. Altijd leuk toch, wanneer je iets meemaakt dat je niet elke dag zult meemaken? En ik denk zo omdat ik weet dat er voor elk probleem wel een oplossing is. En zo was er ook vandaag een oplossing, gewoonweg…. achteruit rijden! Hier onze straat als het NIEt regent ;)

Ik was blij toen ik eindelijk thuis was, want ik was doodop, maar ook helemaal klaar voor een nieuw weekendje in ‘Surin city’.