Dinsdag 1 Mei

Het zicht vanop mijn nieuw balkonnetje! De eerste dag van ons 2de kamp! Met volle overtuiging vertrok ik deze ochtend met de meest hobbelende auto naar de school (Van Sam en Nele). Al vlug bleek de overtuiging ietsje teveel te zijn, want we kwamen snel tot de constatatie dat het kamp hier niet zo goed is georganiseerd als Nok dat had gedaan. We moesten eerst nog op zoek gaan naar een lokaal, daar dan nog de beamer aan de praat proberen te krijgen en dan uiteindelijk nog wachten op leerlingen die te laat waren. We negeerden dit al helemaal, omdat we hier in Thailand alles al gewoon zijn en we ons altijd bewust zijn van de traagheid van de Thai! Met slechts 12 leerlingen begonnen we aan het kamp, en helaas liepen er dan nog 2 weg (niet omdat het kamp niet leuk was hoor, maar omdat zij net uit het lager kwamen en dus praktisch niks Engels kunnen). Onze kampdag was natuurlijk weer tof, we genoten er zelf van en hopelijk deden de leerlingen dat ook. We zullen zien hoeveel er morgen nog overschieten (dat omdat de leerlingen hier niet verplicht zijn elke dag te komen, een soort inschrijvingssysteem moeten ze hier nog uitvinden). Tijdens de middag nam Mook ons mee naar een eethutje in Lamduan, al snel bleek dat we alleen moesten eten, want Mook ging haar bij haar collega’s zetten. Gelukkig waren we met 3! Na school heb ik boven in mijn kamer wat gewerkt aan onze poster voor ons eindwerk. Ik kreeg helaas erge honger, maar blijkbaar was het avondeten nog niet voor direct. Mijn gastvrouw kwam me om 8u roepen om te komen eten. Het was weer zoals vorige avond, eten op de grond op een matje, lekker Aziatisch, al krijg ik af en toe wel een slapend been! Ik moest van de gastheer nog in de zetel blijven zitten en werd een beetje verplicht om met de 2 dochtertjes Engels te spreken. Moesten zij zelf de bereidwilligheid tonen dan was dat geen enkel probleem geweest, maar de oudste dochter van 14 wou eerder weglopen. Het is niet fijn om te zien dat ze niet met je willen praten en je toch verplicht wordt met die persoon te praten. Na nog een kleine conversatie met mijn gastvrouw en –heer over het verleden van de hoofdstad van Thailand ben ik naar boven gegaan. ‘you can relax’ zoals ze dat in Thailand altijd zeggen. Ik ben benieuwd wat ik morgen zal moeten doen!