Vrijdag 13 April (geen ongeluksdag!)

Gelukkig Nieuwjaar iedereen! Vandaag begint officieel het Boeddhistisch Nieuwjaar en dat wordt in Thailand uitbundig gevierd. Hier gaat dat natuurlijk helemaal anders dan in België, waar wij aftellen naar het nieuwe jaar. Hier duurt Nieuwjaar 3 dagen, iedereen komt dan op straat om met water te gooien om Boeddha gelukkig te maken zodat de oogst van de rijst dat jaar goed zal verlopen. Later meer over dat gooien met water! Deze ochtend, zoals elke andere ochtend, stonden we vroeg op om enorm te kunnen genieten van de dag. We namen de taxi naar het meest Zuidelijke punt van Ko Chang, wat iets langer dan een half uurtje rijden was. Op het meest Zuidelijke punt lag weer een vissersdorpje dat helemaal gebouwd was op palen, zoals we dat al eens in Phang Nga hadden gezien. Al vond ik dit minder spectaculair dan die in Phang Nga. Voor enkele souvenirs te kopen was het wel goed, zo heb ik daar een mooie lamp gekocht gemaakt van een kokosnoot omdat mijn thais mamaatje bijna verjaart. Het duurde echter niet lang of we waren daar al helemaal rond, dus gingen we naar het strandje iets verderop. We mochten daar op zalige ligzetels liggen en ik heb ook een lekker dutje gedaan! Zoals echte levensgenieters deden we nog een wandelingetje op het strand en zochten we naar speciale schelpjes. Het was alweer 4u toen we daar weggingen, en we besloten naar Pearl Bay te gaan, daar hadden we voor Nieuwjaar afgesproken met Mevrouw Vancauteren. Dat was nog eens de rit van ons leven! De taxi’s hier zijn niet zoals de taxi’s in België, hier zijn de taxi’s gemaakt van pick-ups. Achteraan op de pick-up is een klein afdakje gemaakt. Dus… wind, regen en al de rest zal je wel gevoeld hebben! En nu kom ik terug op het Thaise Nieuwjaar! Tijdens onze rit naar Pearl Bay stond overal aan de kant van de weg mensen met emmers, flessen, tuinslangen… om alle passagiers van de taxi’s nat te maken. Ok, niet zo erg denk je. Maar dan moet je er nog bijnemen dat alle taxichauffeurs speciaal stoppen zodat de Thaien je heel goed nat kunnen spuiten. Die rit van een half uur duurde nu een uur, en het was de tofste rit van ons leven (althans, bij mij toch). Elke keer je mensen aan de kant zag staan en je luide muziek hoorde hield je je al klaar voor een koude douche. Meestal was het water wel nog redelijk warm, maar af en toe was er toch eentje die ijskoud water wist te bemachtigen. Helaas konden we geen wraak nemen! Hihi. Al na 5 minuten waren we doorweekt, dan kan je je wel voorstellen wat dat na 1 uur was! Het grappige was ook dat iedereen ook nog eens op straat stond te dansen. Af en toe keek je daar wel van op, want er waren mannen die echt heel vrouwelijk dansten, en er waren veel vrouwen die echt een Go-Go Dance (zoals je rond een paal danst in een striptease bar) aan het dansen waren. Eenmaal aangekomen op Pearl Bay zagen we dat daar eigenlijk niks was, alleen maar rotsen. Niet echt de ideale plek om samen met Mevrouw Vancauteren Nieuwjaar te spenderen. We besloten dan maar om naar White Sand Beach te gaan, waar er altijd iets te beleven valt. Daar hadden we nog even rustig de tijd om al onze doorweekte kledij even uit te wringen, op de hoop dat we snel zouden drogen. Helaas wat dat bij mij niet het geval, want ik heb nog de hele avond met natte kledij rond moeten lopen. Toen Mevrouw Vancauteren en Ivan aankwamen waren ze ook helemaal doorweekt, ze had dat blijkbaar niet zo erg verwacht. Met natte kledij en natte haren zijn we toch lekker gezellig iets gaan eten op het strand. Als afsluiter kregen we er nog een warme vuur show bij, dat deed deugd om even de warmte van de vlammen te voelen. Na ons diner zijn we nog eentje gaan drinken in het barretje waar ik het al eerder over had, met de zalige zitzakken. Ik moet eerlijk zijn, het is fijn met je leerkracht op stap te zijn en niet die ‘drempel’ te moeten voelen tussen leerkracht-leerling! Het was zeer gezellig, maar om half 12 besloten we om maar weer naar ons hotel te gaan. Dit was dan ons allerlaatste moment met Mevrouw Vancauteren in Thailand. Ik hoop dat ze het fijn vond en dat we leuke herinneringen mogen horen als we weer terug in België zijn. Met een verzadigd gevoel kroop ik dus weer mijn bedje in!