Ok, gisteren was een slechte dag, maar de tegenslagen van vandaag overtreffen toch echt wel die van gisteren! Ten eerste, we keken al enorm uit naar vandaag omdat we dan even weg konden uit deze achterbuurt. En ik spreek echt wel van een achterbuurt omdat je hier na 6u niet buiten mag komen omdat het te gevaarlijk is, hier zijn al meerdere verkrachtingen en dergelijke gebeurd. Dat even terzijde, we keken dus al enorm uit naar vandaag omdat Nok ons had beloofd om naar de Big C te gaan, waar we eindelijk een bal en pingpong balletjes zouden kunnen kopen. 2u voor de afspraak belde lieve Nok mij op om onze afspraak te annuleren. Zo typisch Nok he! Dus zaten we vol ergernis weer vast aan onze slaapkamers, die echt niet gezellig zijn (mede door die grote prikkeldraad die rond het vrouwengebouw staan, en Sam die helemaal niet in ons gebouw toegelaten is). Ze besloten om dan maar de avonturier uit te hangen en met de fiets een eindje te rijden om daar dan ergens een busje te nemen naar de Big C in Surin. Zoals kleine kinderen liepen we door de gangen van de grote supermarkt, uiteindelijk hebben we dan toch ons speelgoed kunnen kopen. Met een grote glimlach verlieten we Surin, hopend dat we deze avond ons nieuw speelgoed al eens zouden kunnen testen. Maar… ja, een maar had je waarschijnlijk wel kunnen verwachten,… toen we thuiskwamen na de rit met een tuktuk begon het enorm hard te regenen en te donderen. We waren blij dat we net op tijd binnen waren! Maar het was wel spijtig dat we dus nog niet konden buiten spelen, we moesten dus weer op zoek gaan naar alternatieve bezigheden. Rond 7u kregen we toch wat honger en besloten we het hutje aan de overkant van de weg te bezoeken, en hier komt weer een maar… maar de hutjes met eten waren allemaal gesloten. ‘Leuk, waar moeten we nu eten? Verder is er hier helemaal niks in de buurt, zullen we een beetje verhongeren?’ Gelukkig hadden we bij ons in de kamer wat brood liggen dat we gebruiken als ontbijt, en ik had ook gelukkig nog een knorsoepje waar je gewoon warm water bij moet gieten. We besloten dan maar met zn drieën gezellig op onze kamer te eten (ook al mag Sam hier eigenlijk helemaal niet binnen). Ik ging de kamer uit om in een of ander kotje warm water te gaan halen voor mijn soep. Ineens hoorde ik een enorme luide knal en zag ik het blauw licht van een bliksem. Plots was al het licht weg, en vermits het buiten ook al donker was zag ik helemaal niks. Daar stond ik dan, in dat donker gat, niet wetend waar naartoe. Gelukkig hoorde ik Nele naar me roepen en zag ik ergens het licht van haar gsm schijnen, dus ging ik met trage stapjes naar het licht toe. Eenmaal binnen was het daar ook pikkedonker, dus hadden we het briljante idee om beiden onze laptop aan te zetten en te leven van het licht dat onze laptop geeft. Gezellig seg! Na 40 minuutjes in het donker besloten Nele en ik om dan maar ons verhaal te typen voor onze blog, want buiten dat kan je echt niet veel doen zonder elektriciteit en zonder licht. Tijdens het typen van dit verhaal (in het donker) zie ik plots een donkere plek in onze donkere kamer. Ik vroeg aan Nele wat dat was. We hoopten allebei dat het niet was wat we dachten. Maar jawel, Nele hield haar laptop boven het zwarte ding om licht te geven zodat we toch zagen dat het een dikke vette kakkerlak was. Met deet en schoenen begonnen we aan onze ‘dodentocht’. Zonder enige vorm van licht is dat niet echt gemakkelijk, maar we hebben het beest dan uiteindelijk toch kunnen doden. Mission accomplished!
Ondertussen zitten we al een uur zonder elektriciteit en ergeren we ons meer en meer. Er is ondertussen ook weeral een tweede kakkerlak binnen komen walsen. Hopelijk blijft Bij deze eindig ik mijn blog voor vandaag, ik laat jullie morgen weten hoe lang we zonder enige vorm van licht hebben Adios amigos, tot morgen, hopelijk een goede dag~
Geen opmerkingen:
Een reactie posten