vrijdag 16 maart, zaterdag 17 maart en zondag 18 maart

Vrijdag en zaterdag is er eigenlijk bijzonder weinig gebeurd. Sam was ziekjes vandaag, dus had ik een dagje alleen met S. Eerst zijn Nele, S. en ik onze treintickets gaan kopen om zaterdagnacht de trein te nemen naar Surin. Ik had duidelijk tegen dat dametje achter de balie gezegd dat we om 10Pm wouden vertrekken. Toen ik de tickets kreeg zagen we dat er 10u in de ochtend op stond, dat was natuurlijk niet de bedoeling, want ik wou nog zoveel mogelijk tijd met S. doorbrengen. De dame achter de balie kon er echt niet mee lachen en haar onderlip krulde op van de woede, maar ze had dan maar een beetje beter moeten luisteren! Vermits er niks te beleven valt in Bangkok zijn we daarna maar weer gaan shoppen. Weeral! Deze keer moet ik zeggen dat ik een zeer mooi shopping center heb gezien. Op elke verdieping was er een ander thema. Zo was de tweede verdieping ‘Parijs’, en het voelde echt als Parijs aan. Ik was dan ook weer even in de wolken! Na het shoppen vrijdag namen we de tuktuk naar huis, maar dat was waarschijnlijk de allerlaatste keer dat we een tuktuk namen. S. had mijn handtas vast omdat ik enkele zakken vasthad van het shoppen. Ineens kwam er een brommer af en die reed tegen onze tuktuk. S. gilde enorm hard. Ik had niet echt door wat er gebeurde, ik dacht dat er gewoon een ongeluk aan het gebeuren was en de brommer gewoon tegen ons reed. Dat was het dus helemaal niet. De persoon die achterop de brommer meereed had waarschijnlijk mijn handtas zien liggen en wou die vanop de brommer stelen. Met een snelle ruk trok die persoon aan de beugel van mijn handtas, gelukkig had S. een zeer snelle reflex en trok hij met alle macht terug, vandaar het gilletje. Dat was even een minder toffe ervaring, want S. was wel even in shock. Daarom hebben we die avond niks meer gedaan. Zaterdag was onze laatste dag in Bangkok, met spijt in het hart. In de ochtend zijn S. en ik het ‘grand palace’ gaan bezoeken.



Het is daar best wel mooi, maar het is eigenlijk wel erg hoe snel wij gewoon zijn aan al die tempels hier. Daarom voelen wij niet echt nog die verwondering die je in het begin hebt. In de middag zijn we lekker gaan dineren. De avond viel me enorm zwaar, want het afscheid met S. kwam steeds dichter. Het is altijd een vervelend moment, die uren voor het afscheid, maar deze keer viel het nog net iets zwaarder dan anders. Het afscheid zelf was niet fijn, omdat je in Thailand niet openbaar mag knuffelen als koppel, dus het enigste dat je kan doen is zwaaien. Echt wel niet leuk hoor! Enkele traantjes vloeiden, en met een gebroken hart ging ik naar het treinstation. Daar stond ons nog een enorm grote verrassing te wachten, namelijk de trein naar Surin. De rit naar Surin duurt ongeveer 8u, dus verwachtten wij dat het toch wel een mooie trein zou zijn waar je makkelijk in kan slapen. Weeral verkeerd gedacht. Ik heb nog nooit in mijn leven zo een oude trein gezien. Het deed me wat denken aan die boemeltreinen in Zwitserland, maar in Thailand rijden ze nog eens dubbel zo traag en maken ze een oorverdovend geluid. Oh, dan ben ik nog vergeten zeggen dat het er ook nog eens ijskoud is. Plaats voor onze bagage was er niet voorzien, dus propten wij die maar ergens tussen de zetels door. Door al dat daverend geluid hebben wij bijna geen oog dicht kunnen doen, we beklaagden het ons enorm dat we toch niet die bus naar Surin hadden genomen.

Ik nam even snel een fotootje met de gsm voor jullie:


Een gouden raad die ik je meegeef, neem nooit de trein in Thailand! We kwamen zondag aan in Surin met een wazig gevoel. Helaas moesten we vanuit Surin nog een bus nemen naar Prasat, waar mijn mamaatje ons zou komen ophalen. We hoopten dat we daarna direct naar huis zouden rijden en wat zouden kunnen slapen, maar zoals je weet, wat we in Thailand verwachten gebeurt nooit. Mijn mamaatje en mijn collega, Pi Lin, hadden het slimme gedacht om nog even naar de markt te gaan in Prasat. Wij liepen allemaal mee op automatische piloot, veel zat er echt niet in ons. Toen we eindelijk thuis waren was het al 10u, wat waren we blij dat we een douche konden nemen en lekker in ons bed kruipen. Al was dat niet voor lang, want we moesten ons Engels kamp voor de volgende dagen beginnen voor te bereiden. En zo kwam onze zalige vakantie tot een einde, beseffend dat de volgende vakantie pas in juli zal zijn!