13 februari

Wat een dag, wat een dag. De eerste lesdag was vandaag, ik wist niet wat ik ervan moest verwachten omdat ik nog nergens van op de hoogte was. Rony, de voorzitter van de organisatie, had ons gezegd dat elke ochtend een ceremonie gehouden wordt. Ik verwachtte er echt teveel van, ik had verwacht dat alle leerlingen mooi op een rijtje stonden en mooi het volkslied zouden zingen. Verkeerd gedacht dus, een wirwar aan kinderen stond op de koer, allemaal te gapen naar die blanke blonde, in de plaats van naar de vlag te kijken. Terwijl de leerlingen iets opzeggen, staan de leerkracht achteraan gewoonweg te tateren. In mijn ogen was dit echt respectloos, maar zij zien dit misschien anders. Dan kwam Pi Nok (de leerkracht met wie ik zal samen werken) zeggen dat ze vandaag geen les geeft, dus moest ik maar mee waggelen met Pi Lin. En dan begon het heuse avontuur! De eerste les vertelde Pi Lin me dat de les zou gaan over ‘kledij’, zij had niks voorbereid, dus moest ik de les geven (onvoorbereid) en was zij gewoon weg. Dat is natuurlijk niet de bedoeling, hoe kan ik nu deftig lesgeven als ik niks heb voorbereid? Ik verschoot me echt een bult! Wat er dan nog bovenop kwam, de lessen beginnen normaal gezien om half 9, maar alle leerlingen komen pas binnen om 9u. tiptheid kennen ze hier niet!Ik heb er dan uiteindelijk nog het beste van gemaakt, en ik heb geprobeerd de leerlingen zoveel mogelijk te laten spreken. Maar ik verstond al snel dat zij eigenlijk geen woord Engels spreken. Conversaties houden is echt niet haalbaar hier, in een klas van 30 leerlingen, waarin de leerlingen eigenlijk baas zijn. Ik stond met stomming verbaasd wanneer de leerlingen gewoon opstaan en naar anderen lopen, naar buiten lopen en zulke dingen. Blijkbaar is dat hier alledaagse kost. Bij mij kwam dat direct over als het gemis aan respect, maar ik ga de boot afkijken, wie weet valt dat bij een andere leerkracht wel mee en hangt het gewoon van de leerkracht af. De 2e lesblok moest ik weer hetzelfde geven, en het viel me direct op wat een groot verschil van niveau er zit tussen 2 klassen. Zij verstonden nog altijd niks van wat ik zei, maar zij waren tenminste aandachtig. Plots hoor ik een meisje gillen en loopt zij door de klas, de leerkracht reageert daar zelfs niet op. Echt vreemd. Ik kijk en er sprong doodleuk een kikker door de klas. Ik had verwacht dat de meisjes hier minder bang zouden zijn van kikkers dan bij ons, zij leven tenslotte buiten! Pi Lin had honger, en de leerlingen ook, dus werd het lesuur met een kwartier verkort. Dat kan allemaal hier! Voor lunch ben ik dan met een deel van de leerkrachten gaan eten, allemaal in het Thais natuurlijk, want Engels kunnen ze nauwelijks. De 3e lesblok begint normaal om 1u, maar iedereen kwam pas toe om half 2. (weeral te laat dus). Bij deze les moest ik lesgeven over de verschillende soorten winkels (weer onvoorbereid omdat ik plots met Pi Lin moest meelopen). Aan de hand van interactieve vragen heb ik geprobeerd mijn leerlingen te doen praten. Bij hen ging het gelukkig al wel een beetje beter. De leerlingen bleven maar in het Thais zeggen dat ik een mooie blanke huid heb en dat mijn lach oh zo mooi is. Haha, ego boost! In deze laatste klas heb ik ook iets nieuws ervaren, mijn eerste contact met een ‘katoi’ (een jongen die zich kleedt en gedraagt als een meisje). Ik verstond me er eerst niet aan. Echt raar hoor, een jongen die rondloopt met een handtas en met schmink. Maar wel interessant. Hij, of zal ik eerder zeggen ‘zij’, bleek allesinds wel een aardig iemand te zijn. Met die laatste klas klikte het eigenlijk direct, zij probeerden me vragen te stellen en ze kwamen erachter dat ik graag muziek speel. Zij spelen zelf in het bandje van de school, dus sleurden ze me na de les mee naar het muzieklokaal. Nuja, een lokaal kan ik dat niet noemen, het is eerder een schuur die elk moment uit elkaar kan vallen. Het was best fijn om direct wat contact te hebben met de leerlingen, ook al verstaan ze dan eigenlijk enorm weinig van wat ik zeg. Ik hoop dat dat in 4 maanden toch een beetje zal veranderen! Wat ik vandaag eigenlijk heb geleerd over de school is dat het eerder een kinderopvang is waar kinderen de baas zijn. Als ze dan heel stout zijn, dan geeft de leerkracht hen een tik op hun oor, of dan draait ze heel hard aan hun oren (nu weet ik waarom er zoveel zijn met flaporen  ). Eigenlijk best wel spijtig, want een blik van de leerkracht is vaak genoeg, dat heb ik hier zelf gemerkt, maar die techniek kennen ze hier misschien nog niet. Ik zeg niet dat ik de leerkrachten hier wil veranderen, maar ik wil wel dat ze openstaan voor iets anders, en dan kunnen ze achteraf nog kiezen wat de beste manier is. Voila, dat was dan mijn schooldag. S’avonds heb ik mijn gastvrouw geholpen. Zij had diepvries frietjes gekocht, maar wist niet hoe dat klaar te maken. Dus heb ik haar geholpen de frietjes te maken en het vlees te bakken. Ze vond het grappig dat ik papier gebruik om de olie van de frieten te absorberen. Het was best fijn samen, ik heb haar wat woordjes Engels geleerd, en zij leerde me diezelfde woorden in het Thais. Het begint te vlotten, mijn Thais, ik kan nu al een zinnetje opbouwen. Al ga ik dat niet tegen mijn leerlingen zeggen, anders gebruiken ze geen Engels  En zo zit de dag er weer op, ik ben klaar voor de volgende dag, eentje met Nok, en ik hoop dat ik weer een ander aspect van de cultuur mag beleven. (ik weet wel nog een paar dingen die gebeuren in de klas, maar ik hou ze voor morgen, anders wordt het hier te lang om te lezen)