woensdag 22 februari

Het was een dag met nieuwe ervaringen. Tijdens de ochtendceremonie is het altijd hetzelfde, de leerlingen luisteren eerst naar een of andere toespraak van de directeur en/of leerkracht. Daarna zeggen ze het volkslied terwijl 2 leerlingen de vlag van Thailand hijsen. Daarna draaien ze naar de zon en bidden ze, wat gevolgd wordt door een groet aan de leerkrachten, die allemaal vooraan op een rijtje moeten gaan staan. Er zijn altijd studenten die tussendoor zitten te babbelen, enkele leerkrachten lopen dan tussen de rijen door met een stok zodat de leerlingen schrik krijgen en geen woord zeggen. Vandaag heb ik voor de eerste keer gezien hoe een leerkracht met haar stok op de schouder van een jongen sloeg. Ik schrok wel even, en het was nogal pijnlijk om te zien. Maar als dat de praktijken hier zijn, dan ben ik niet degene die daar wat aan kan doen. Tijdens de eerste 2u had ik een 1ste jaartje, ze noemen dat hier Mateum 1. Ik vroeg hen om op een blaadje papier hun ‘name’ en ‘nickname’ op te schrijven, ik had dan ook ‘name’ en ‘nickname’ op het bord geschreven. Je kan niet geloven hoe lang ze erover hebben gedaan om dat allemaal fatsoenlijk op hun blad te krijgen. Na een half uur had ik dan uiteindelijk van iedereen het blaadje gekregen, de helft van de klas had dan nog ‘namenick’ opgeschreven, ik had het nochtans wel mooi op het bord geschreven. Het was een zeer vermoeiende les, omdat ik weer uitzonderlijk traaaaaag moest spreken, alles tienduizend keer moest herhalen en goed moest nadenken over welke simpele woordjes ik zou gebruiken in mijn zinnen. De 2u daarna gaf ik les aan Mateum 1/3. De klassen worden hier anders ingedeeld dan bij ons. Aan het begin van het schooljaar moeten zij een test doen en aan de hand van die score worden zij ingedeeld in groepen. De slimmekes zitten samen in …/3 en de minst slimmen zitten samen in …/1. De anderen zitten in …/2. Zo heb je dus klassen Mateum 1(leerjaar)/1(niveau), 1/2 en 1/3. Het niveau tussen deze klassen is enorm, en dat voel je vooral als je de eerste 2u les gaf in Mateum 1/2 en daarna 2u les geeft in Mateum 1/3. Tijdens de middagpauze ben ik gaan eten met Pi Nok (waarmee ik samen les geef, mijn gastvrouw Pi Boom, Pi Noj en Pi Na. Tijdens het eten zaten er 2 puppy’s rond ons. Een van hen zat voortdurend te janken, en ik zag direct dat hij last had van zijn maagje. Ik zag dit omdat hij net hetzelfde deed als wat mijn hondje doet wanneer hij last heeft van zijn maag of darmen. Plots kwam de mevrouw van het eetstalletje af en sloeg ‘baf’ met haar stok op de puppy. Ik kon mijn ogen niet geloven. Het puppytje begon nog harder te janken en probeerde weg te komen, maar de vrouw liep erachter en sloeg nog wel een paar keer hard door. Ik vroeg aan mijn collega’s waarom die vrouw op dat arme hondje sloeg met zo een harde stok. Het antwoord was dat dat niet hygiënisch is wanneer de klanten aan het eten zijn. Haha, doe me niet lachen, niet hygiënisch? En wat zijn al die vliegen, insecten en al de rest van viezigheid op ons eten dan, is dat dan wel hygiënisch? Het was wel zielig hoor, want ik hoorde het hondje vanop afstand nog steeds janken. Dat moet pijn doen, zo geslagen worden door zo een stok! En toch laat ik het niet aan mijn hart komen, want veel kan je daar niet aan doen. Vergeten en doorgaan is vaak de oplossing! S ’avonds heb ik nog wat op mijn privébalkon gezeten, het was enorm interessant te zien wat er allemaal voorbij je huis passeert. Het grappigste was toch toen mijn gastvrouw een eindje ging fietsen en ze haar hond gewoon achteraan zette. Even ter verduidelijking, de fietsen hebben hier achteraan een zitje (geen rek zoals bij ons), omdat iedereen hier met 2 op een fiets zit/rijdt. Mijn gastvrouw zette dus haar hondje op dat zitje achteraan en ging wat fietsen, maar dat hondje stond echt te wiebelen, want dat zitje is niet groot genoeg voor 4 pootjes. Bij elk manoeuvre dat zij uitvoerde, bengelde de hond bijna van de fiets. Ik wou dat ik op tijd mijn fototoestel had kunnen nemen, want zoiets is pure humor en dat zie je niet elke dag! Toen ik eindelijk ging gaan slapen, zat er een gekko op mijn muur. Ik begin het, denk ik, al gewoon te worden dat er voortdurend beestjes in mijn kamer zitten, want ik had al niet meer de noodzaak hem weg te krijgen. En zo zit hij dus nog altijd op mijn muur!