zondag 12 februari

Vandaag hadden we niks gepland, dus werd het een zeer luie dag. Om 8u ben ik opgestaan, samen met mijn gastvrouw heb ik ontbeten. Het communiceren begint iets vlotter te gaan, mede omdat ik ondertussen een paar woordjes Thais heb geleerd. Mn gastvrouw heeft me getoond dat er op de 1ste verdiep (dat verdiep is eigenlijk helemaal voor mij alleen) een balkon is, ze heeft daar een ligzetel voor me gezet. Ik heb daar dan lekker gezellig wat zitten lezen, ik ben echt blij dat ik zoveel boeken bij heb! Daarna heb ik wat ukelele gespeeld, toen kwam een klein meisje (ik weet nog altijd niet wie zij is) bij me zitten en luisteren, ik vroeg haar in het Engels of ze eens op mn ukelele wou spelen. Ze verstaat geen Engels, maar uit mn gebaren kon ze het afleiden en ik kreeg als antwoord ‘mai’, wat neen betekent. Tegen de middag kwam Pi Lin ons bezoeken (die ene Engelse leerkracht), zij had haar dochtertjes weer bij en deze keer moesten ze eens proberen hallo in het Engels te zeggen. Best wel schattig hoe verlegen ze hier worden als ze Engels moeten spreken. Dat is denk ik ook het grootste probleem hier, zij komen nooit in contact met ‘farang’ (buitenlanders), daarom hebben zij nooit de kans/noodzaak om Engels te spreken. Zij vergeten daarom ook enorm, enorm snel wat ze geleerd hebben. En dat beschrijf ik het nog mild, maar eerlijk gezegd, die Thai hier hebben een enorm kort geheugen. Vandaag heb ik de kans gehad om de 2 zussen van mn gastvrouw te ontmoeten, de een kon nog wel een beetje Engels, mede omdat hun stiefvader Duits is. De ander kon helemaal niks zeggen. En ik kan u vandaag met blijdschap meedelen dat ik weer iets nieuws heb ervaren in de Thaise cultuur. Ik had vroeger al wel gehoord hoe transseksuelen in Thailand openlijk aanvaard worden, maar ook ‘manwijven’ en ‘verwijfde mannen’ (of laten we zeggen, homo’s en lesbiennes) worden gewoon aanvaard. Op tv was er bijvoorbeeld daarnet een zangeres, en ik kon echt niet opmaken of het nu een vrouw of man was, dus vroeg ik het aan mn gastvrouw ‘Boom’. Zij zei ‘ahja, dat is een Tomboy, een meisje dat eigenlijk een jongen wil zijn’. Moest ik dat vragen in België, dan zouden de mensen dat een beetje beschaamd antwoorden, maar zij deed of dat dat de normaalste zaak in de wereld was. Dan kwam haar 2de zus binnen, en ik zag direct, dat moest wel een Tomboy zijn. Zij kleedde zich ook nogal mannelijk. Het is enorm interessant om te zien hoe mensen daarmee omgaan in Thailand. Je stelt je dan uiteindelijk de vraag, waarom wordt dat hier zo aanvaard en in andere landen minder? Dat even gezegd zijnde, ik schrok me hier even een bult, er viel een kever ter grootte van 1 euro op mijn bed. Ik vraag me af waar die beestjes blijven vandaag komen! Er zijn nog zoveel cultuurverschillen die ik hier wil neerpennen, maar er komen nog dagen genoeg om mijn verhaal te doen. Nu ga ik slapen, want morgen moet ik lesgeven en mezelf voorstellen aan 500 leerlingen, ik wil daarom goed uitgerust zijn! Tot morgen lieve vrienden.