14 februari

Gelukkige Valentijn!
Wat een super toffe dag heb ik gehad vandaag! Tijdens de ochtendceremonie werd ik voorgesteld aan de 500 leerlingen, normaal was dat iets voor gisteren, maar dan was de onderdirectrice er niet. Ik werd meteen overdonderd met bloemen, die nu mooi in mijn kamer staan te pronken. Ik moest mezelf voorstellen in het Engels, en miss Pi Lin vertaalde voor me. Het geeft echt wel een tof gevoel, voor 500 leerlingen staan en weten dat je daar bent omdat die leerlingen minder hebben dan bij ons. Weten dat je iets goeds kan doen in je leven. Na de ceremonie ging ik mee met Nok, de andere lerares Engels. Ik wou eerst eens zien hoe zij les gaf, en of dat ook zo zou zijn zoals gisteren. Het eerste kwartier liet ze me alleen met de klas, omdat ze wou dat de studenten eens de noodzaak hadden om Engels te spreken. Vermits ik niks had kunnen voorbereiden, heb ik snel iets interactiefs verzonnen. Eerst vroeg ik aan de leerlingen of ze een ‘nickname’ hadden, zodat ik alle namen op een papiertje had (en ik die achteraf nog terug kan gebruiken). Dan zei ik een zinnetje waarmee ik mezelf voorstelde, bijvoorbeeld, I am 24 years old. Dan duidde ik een student aan en moest die ook zeggen hoe oud hij was. Dat hadden ze blijkbaar nog nooit meegemaakt, en ze vonden het zo tof dat, toen Nok terug binnenkwam, ze haar vroegen weer weg te gaan omdat het te leuk was. Een grappige anecdote van het eerste lesuur; Ik zei ‘I have one dog. Pele, do you have a dog?’ Waarop zij ‘ja’ antwoordde. Ik vroeg dan welke kleur haar hondje had, waarop zij eerst antwoordde ‘gold’. Ik verstond het niet echt, en dan veranderde ze naar ‘orange’. Ik dacht bij mezelf : bestaat er een hond die oranje is? Ik kon er echt niet aan uit. Toen wezen ze naar mijn haar ‘teacher hair, gold!!’. En toen verstond ik het,haha, blond dus. Dus vroeg ik ‘oh,do I look like your dog?’ De hele klas zat even met de slappe lach. Bij de 2 klas, die in hetzelfde jaar zitten, moest ik hetzelfde doen. Maar ik voelde al direct dat het niveau echt verschillend was, dus moest ik met handen en voeten tonen wat ik bedoelde. Het is heel vermoeiend, omdat je veel lichaamstaal gebruikt, en voortdurend moet zoeken naar voorbeelden, andere woorden,… Je hersenen zijn eigenlijk voortdurend in actieve stand. Maar het geeft wel veel voldoening als ze het uiteindelijk begrijpen. In de laatste klas hebben we ook weer veel gelachen. Daar vroeg ik ‘welk land zouden jullie willen zien?’ Antwoordde er een jongen ‘Belgium’. Ik vroeg dan ‘waarom?’. Krijg ik als antwoord ‘teacher beautiful’. Wat een schattigaards hier. Nok was echt verwonderd vandaag. Ze zei dat bij de 2de klas normaal niemand meewerkt en maar de helft van de klas aanwezig is, en dat ze het echt niet kon geloven dat iedereen zo actief meedeed en dat het de eerste keer was dat alle leerlingen aanwezig waren. ‘they love you’, was haar verklaring. Ik ben al blij dat ik na 2 dagen al een goede invloed heb op de leerlingen. Hopelijk blijft het zo doorgaan! Tijdens het middageten zijn we met heel het lerarenkorps gaan eten, want 1 van de leraren was jarig. Wat ik eigenlijk wel raar vond, was dat alle leerlingen op school zitten, en al het personeel weg is. Wie kan er de leerlingen dan in de gaten houden? Raar toch. Het middageten was wel fijn, al verstond ik niet zoveel van dat Thais gebroebel, heb ik me toch geamuseerd. Vandaag heb ik me ook de eerste keer gewaagd aan het Thais ijs (voor bij water en cola). Voor buitenlanders wordt dat afgeraden, omdat zij hun water houden in tonnen buiten, en daar wormpjes enzo in komen. Vermits onze maag dat niet gewoon is, worden wij daar direct ziek van. Maar, als je leeft in Thailand, dan moet je leven zoals een Thai. Dus vond ik dat het tijd was om me daar aan te wagen, en met positief resultaat, ik heb er geen last van gehad! Tijdens de middag moest ik geen les geven, dus ben ik bij Nok gebleven en hebben we veel gebabbeld, dat klinkt echt enorm goed met Nok, alsof ik haar al jaren ken! We hebben dan ook ineens afgesproken hoe we dat gaan regelen in verband met lesvoorbereidingen, want deze week was het vooral observeren (dat wou ik toch zeker doen, omdat ik nog niks van de thaise manier van lesgeven wist). Ik heb ook meteen mijn schema gekregen. Ik geef dus 18u les, maar ben wel fulltime aanwezig op school. Dat is niet verplicht, maar ik wil zoveel mogelijk betrokken blijven hier. De leerlingen hebben dan ook meer kans om mij tegen te komen en dus de noodzaak hebben Engels te praten. Ook zit ik dinsdagavond bij de ‘English club’, waar in het Engels wordt gezongen, spelletjes worden gespeeld,… Ik zie het alweer helemaal zitten. Ik ga jullie nu nog een beetje vertellen over de thaise scholen hier. Wat ik eerst erg raar vond, de leerlingen doen allemaal hun schoenen uit wanneer ze in de gangen van de school lopen (en dus ook in het klaslokaal dragen zij geen schoenen), terwijl de leerkrachten nergens hun schoenen moeten uitdoen. Dat is een vorm van respect voor de leerkracht, je voelt dus duidelijk dat de leerkracht hier wel een laddertje hoger staat dan de leerlingen. Wat ik ook verbluffend vond, deze ochtend kwamen wij uit de auto en hadden nogal veel spullen mee, de leerlingen komen direct naar je toe en nemen die spullen van je over en dragen dat tot aan je bureau. Dat is de normaalste zaak hier, maar wat een discipline! Ik vind het heel bewonderenswaardig van de leerlingen dat zij zoveel respect tonen voor de leerkracht. Ik ben er nu al zeker van dat, wanneer ik terug ben in België, ik zal moeten wennen aan de respectloosheid die wij ervaren in onze scholen. S’avonds, voor ik naar huis ga, zit ik nog altijd eventjes bij 3 leerkrachten. Zij kunnen praktisch geen Engels, maar zij zijn zo schattig omdat zij proberen. Ze gebruiken geen zinnen, maar losse woordjes. In mijn hoofd brei ik die woordjes samen tot zinnen en dan versta ik hen goed. Zij wouden ook allemaal mijn huid eens aanraken, en zaten dan allemaal over mijn arm te strelen. Blijkbaar wil iedereen hier een witte huid. Haha, onvoorstelbaar! S’avonds heb ik gekookt met mijn gastvrouw, hoe meer tijd we met elkaar doorbrengen, hoe leuker het wordt. We verstaan elkaar nu ook beter en beter, en als het niet in de ene taal verstaan wordt, dan probeert ze het in het Duits. Na het eten heb ik mn kamer wat geveegd met mijn schattige borstel. (zie foto). En zo zit mijn dag er weer op voor vandaag. Morgen sta ik weer bij de leerkracht van maandag, dus ben ik benieuwd of ze haar lessen deze keer wel heeft voorbereid. Ik kijk toch al uit naar volgende week, dat ik met haar de lessen kan voorbereiden, dan ben ik er zeker van dat ik niet plots voor de klas moet staan zonder te weten wat te doen, want tof is dat niet hoor. We zullen zien ;)