zaterdag 18 februari

Vandaag is het weeral weekend, juij! Ik keek er enorm naar uit, omdat ik had afgesproken met Sam en Nele in Surin City, en ik dus eindelijk eens iets anders ging zien dan school en thuis. Vandaag werd mijn geduld echter enoooorm op de proef gesteld. Ik had afgesproken met Pi Nok om half 9 bij ons thuis, zij ging met ons meegaan en dan kon ik ineens met haar meerijden tot in Surin. Om 8u, echter, belt ze mij dat het een half uurtje later ging worden, dat ze dus om 9u bij ons ging zijn. Ik was al helemaal klaar, dus zat ik beneden op haar te wachten. Gelukkig kon ik wat met het babytje spelen, want Pi Nok was pas bij ons om 10 voor 10. Dat is bijna een uur en half later dan afgesproken. Ja, stipt zijn de Thaien toch niet hoor, en dat is iets waar je enorm aan moet wennen. Samen en Nele stonden al op mij te wachten, dus hoopte ik dat Pi Nok een beetje op haar gaspedaal zou duwen. Maar tevergeefs, tegen 50 per uur reden we op de grote baan. Toen hoorde ik dat we nog een vriendin van haar gingen ophalen, die ging ons blijkbaar vandaag ook nog vergezellen. Dat was dan weer een omweg dat we moesten maken, en weer zoveel meer tijd dat Sam en Nele zouden moeten wachten. Ik begon het stilletjesaan op mijn heupen te krijgen. Moest er nu niemand op ons wachten, dan zou ik dat zo erg niet vinden, maar als je weet dat er iemand wacht, dan haast je je toch een beetje? Toen we eindelijk aankwamen aan Majestic Hotel, was ik overdonderd. We (Sam,Nele en ik) gingen daar de nacht spenderen, maar ik had niet zo een groot hotel verwacht in Surin. Toen ik de kamer zag was ik echt in mijn nopjes, pure luxe! Daarna zijn we direct vertrokken, Pi Nok heeft ons eerst naar ‘the silk village’ gebracht. Bizar eigenlijk, een twintigtal winkeltjes die allemaal hetzelfde verkopen, hoe kunnen zij overleven? De Thaien hier zijn enorm fier op hun zijde, vraag me niet waarom. Er was ergens in een winkeltje ook net een man zijde aan het maken, het was best interessant om dat eens te zien. Daarna zijn we dan eindelijk naar het olifantendorpje gegaan. Dat was echt enorm plezierig! Eerst zie je gewoon huizen en aan de palen van die huizen zijn olifanten vastgebonden. Ze houden hier olifanten als huisdier, zoals wij een hond als huisdier hebben. Er waren ook een paar babyolifantjes, dat was echt enorm schattig om te zien. Je kan je dat echt niet voorstellen dat er mensen zijn die olifanten als huisdier hebben, toch? Om 2u begon er een show, die wouden we natuurlijk zien. Tijdens deze show deden de olifanten allerlei kunstjes. Ze dansten, waarbij er zelfs olifanten waren die met hun achterwerk ‘shaketen’. Ze speelden basketbal, ze speelden voetbal. Er was er zelfs eentje die een schilderij maakte. Echt niet te geloven! Bij de laatste act werd het pas enorm interessant, ze vroegen een vrijwilliger en Nele stelde zich kandidaat. Zij moest op de grond gaan liggen en de olifant duwde op haar kont met zijn slurf. Dat was echt lachwekkend. Bij de 2de act, stelde ik mij kandidaat, maar die act was helaas veel schrikwekkender dan de eerste. Bij die act moest ik op de grond gaan liggen en kwam er een klein olifantje naar me toe. Die moest dan over mij heen stappen. Griezelig hoor, wanneer je zo een grote harige poot ziet afkomen. 1 verkeerde stap kan echt pijnlijk zijn! Helaas was dat nog niet het einde, ineens hoorde ik wat griezelige muziek en zag ik daar een kolossale olifant aankomen. Jeetje, moet dat beest ook over me heen? Ik bid niet veel, maar op dat moment deed ik toch even vlug een schietgebedje. Met zijn loodzware voorpoot duwde hij op mijn achterwerk. Jakkes, wat een lange haren heeft dat beest! Dan stapte hij met zijn dikke lichaam over mij. Ik heb het overleefd, gelukkig maar! Ik hoop nu maar dat er mooie foto’s van zijn, want dat zal ik geen tweede keer doen hoor! Om 5u waren we terug in ons hotel en hebben we even snel een douche genomen, want om 6u stond Pi Nok ons weer op te wachten. Ze nam ons mee naar een buffetrestaurant in Surin. Beeld je in, je komt toe in een hut dat je doet denken aan Hawaii. Alles is in de open lucht. 2 vrouwtjes staan live te zingen (of eerder te joelen, want van zingen was niet echt sprake). Tafels vol met eten en je mag zoveel eten als je wilt. Er was ook ijs, en ik was dolblij, want na een week en half kon ik eindelijk nog eens iets zoets eten! Daarna zijn we naar de nachtmarkt geweest in Surin, daar hingen natuurlijk weer super schattige kledij, je weet wel, dat soort kledij waar ik zo zot op ben. Ik heb enkel een handtas gekocht, want dat had ik niet meegenomen naar Thailand. Na de markt zijn Sam, Nele en ik iets gaan drinken in de uitgangsbuurt. We vonden daar een reggae bar met een super coole tafel. De tafel was eigenlijk een badkuip met daarin planten, lichtjes en vissen, daar bovenop lag een doorzichtige plaat. Je zet je drinken dus eigenlijk boven de visjes, maar het was interessant om te zien! Sam bestelde een whisky en Nele en ik een ‘sky’, iets Thais. Toen de barman afkwam met een hele fles whisky lagen we in een breuk, want dat was niet echt wat we hadden verwacht, toch zeker niet voor die prijs! Sky was echt wel lekker, het deed me een beetje denken aan sangria, maar dan met bubbels. Op een gegeven moment voel ik iets aan mijn arm, ik draai mijn hoofd en ik spring bijna recht van het verschieten. Er stond doodleuk een olifant naast me, eentje die honger had. Dat kom je toch ook niet overal tegen hoor, een olifant op café, het is eens wat anders. Wat we ook vandaag voor de eerste keer gezien hebben was een go-go bar. Voor degenen die dat niet kennen, zegt de naam misschien genoeg ‘bikini bar’. Het is hier ook helemaal niet verstopt ofzo, in tegendeel, met grote uithangborden met foto’s van vrouwen in bikini wordt de oprit van de go-go bar versierd. Grote lampen verlichten de uithangborden, zodat je er zeker niet naast kan kijken. Het valt je ook direct op hoeveel ‘farangs’ (buitenlandse mannen) er hier in de buurt rondlopen, dat is toch geen toeval! Met al deze nieuwe ervaringen zijn we om 12u lekker gaan slapen.